quē jiǎn
què bù
quē wù
quē guān
quē jǐng
què cán
què huài
quē yì
quē yì
quē tíng
quē jiǎn
quē wèi
quē shǐ
què kǒu
quē é
quē zhái
quē jué
quē yuè
quē jiǎo
quē chē
quē rú
quē luò
quē shí
quē juàn
quē lòu
quē kuī
quē wéi
quē zhèng
quē yān
quē lǐ
quē yuán
què miù
quē lüè
quē yà
quē fá
què tíng
quē lòu
què báo
quē wàng
quē dǎng
quē dù
quē xíng
quē ěr
què mén
quē gǒng
quē xiàn
quē shì
què sǒng
quē shǎo
què wù
quē diǎn
quē yí
què shī
quē yì
què bài
què rán
què fèi
quē wáng
què xià
quē wén
què yí
què dài
què yè
què duǎn
quē dí
diū shī
duì shī
guò shī
qiān shī
huàn shī
sān shī
shí shī
guà shī
lún shī
què shī
xiāo shī
màn shī
zì shī
wēi shī
liú shī
quē shī
hù shī
juān shī
lòu shī
wú shī
wáng shī
cī shī
zhuì shī
tuì shī
shǎn shī
miè shī
sǔn shī
fàng shī
guāi shī
sì shī
kuàng shī
yì shī
sàn shī
luàn shī
qù shī
bù shī
pō shī
kuī shī
zhōng shī
wǎn shī
yǔ shī
hào shī
qiān shī
é shī
bào shī
yí shī
dǎo shī
miù shī
cuò shī
shí shī
diē shī
hào shī
jìn shī
shǎn shī
dàng shī
juě shī
qì shī
fù shī
jiù shī
dǎ shī
nì shī
yǔn shī
diū shī
ā shī
mí shī
duò shī
fèi shī
xiāo shī
mò shī
huāng shī
chá shī
héng shī
xiǎn shī
cuō shī
suì shī
niè shī
lè shī
mào shi
dé shī
fèi shī
tīng shī
sàng shī
jī shī
gù shī
shū shī
jiǎo shī
mò shī
cuò shī
è shī
qián shī
⒈ 失误;错误。
引汉王充《论衡·顺鼓》:“盗贼亦政所致,比求闕失,犹先发告。”
宋曾巩《范贯之奏议集序》:“故当此之时,常委事七八大臣,而朝政无大闕失。”
《清史稿·后妃传·文宗孝钦显皇后》:“旋用御史徐启文奏,令中外臣工於时事闕失,直言无隐。”
⒉ 忽略不知。
引明李东阳《与李士常书》:“平生每自怪习惰成癖,其於世事多所闕失,若此则非惰之罪也。”
⒊ 缺漏遗失。
引清陈鳣《对策》卷三:“又有‘ 刘昭注补’,今考列代之史,皆有闕失,而以他人之书补入者。”
缺失、过失。
1. 皇宫门前两边供瞭望的楼:宫阙。
2. 皇帝居处,借指朝廷:阙下。“待从头收拾旧山河,朝天阙”。
3. 京城,宫殿:“城阙辅三秦”。
4. 陵墓前两边的石牌坊:墓阙。
失读音:shī失shī(1)(动)失掉;丢掉:丧~。(2)(动)没有把握住:~手|~足。(3)(动)找不着:迷~方向。(4)(动)没有达到目的:~意。(5)(动)改变(常态):~声。(6)(动)违背;背弃:~信|~约。(7)(动)错误;过失:~误。