chén làn
zhào làn
yú làn
duàn làn
kè làn
zhuó làn
fǔ làn
hào làn
mí làn
kuì làn
bān làn
qióng làn
dù làn
huàn làn
yì làn
kē làn
yàn làn
jiāo làn
guāng làn
càn làn
xuān làn
kū làn
xī làn
xiāo làn
huàn làn
cuǐ làn
huī làn
yì làn
huài làn
diàn làn
lín làn
kūn làn
jiǎo làn
zhǐ làn
tú làn
lín làn
bái làn
yǎn làn
tuí làn
huàn làn
huī làn
hǔ làn
màn làn
zhāo làn
gàn làn
ruǎn làn
miù làn
pò làn
xuàn làn
mí làn
càn làn
xī làn
jiáo làn
càn làn
huǎng làn
mí làn
zhāo làn
shú làn
ní làn
bāo làn
méi làn
bǐng làn
fēi làn
hūn làn
liú làn
huàng làn
⒈ 鲜明貌。
引战国楚宋玉《风赋》：“眴焕粲烂，离散转移。”
《史记·司马相如列传》：“皓齿粲烂，宜笑的皪。”
司马贞索隐引郭璞曰：“鲜明貌也。”
唐韦应物《长安道》诗：“一百二十凤凰罗列含明珠，下有锦铺翠被之粲烂。”
⒉ 形容辞采华丽。
引《后汉书·张衡传》：“文章焕以粲烂兮，美纷紜以从风。”
《三国志·蜀志·郤正传》：“文辞粲烂，有张蔡之风。”
粲càn(1)（名）精白的米。(2)（形）鲜明、美好。(3)（名）美貌；露齿笑。
烂读音：làn烂làn(1)（形）基本义：某些固体物质组织破坏或水分增加后松软；熟透：某些固体物质组织破坏或水分增加后松软；熟透(2)（形）腐烂：～梨可以做酒。(3)（形）破碎；破烂：～纸｜破铜～铁｜衣服穿～了。(4)（形）头绪乱：一本～帐｜～摊子。