huài líng
huài bìng
huài dàn
huài bāo
huài mù
huài chu
huài jué
huài bài
huài sè
huài liào
huài hù
huài yě
huài gēn
huài huà
huài làn
huài luàn
huài cù
huài tuí
huài shì
huài liè
huài mìng
huài tuí
huài jū
huài xióng
huài sǐ
huài rén
huài fù
huài zuò
huài zì
huài zhàng
huài yā
huài jǔ
huài sàn
huài chāo
huài jié
huài shuǐ
huài miè
huài chè
huài chuǎn
huài tǔ
huài fèi
huài qián
huài chén
guāng làn
tuí làn
zhuó làn
kūn làn
hǔ làn
huī làn
xuàn làn
qióng làn
cuǐ làn
kuì làn
jiáo làn
fǔ làn
huǎng làn
jiāo làn
zhǐ làn
kè làn
huàn làn
duàn làn
diàn làn
ní làn
chén làn
hào làn
càn làn
kē làn
dù làn
lín làn
huài làn
mí làn
huī làn
bái làn
màn làn
xuān làn
zhào làn
méi làn
mí làn
xī làn
bān làn
jiǎo làn
lín làn
gàn làn
bǐng làn
fēi làn
tú làn
xiāo làn
yàn làn
kū làn
càn làn
miù làn
shú làn
yú làn
zhāo làn
pò làn
bāo làn
càn làn
huàng làn
yì làn
ruǎn làn
mí làn
zhāo làn
hūn làn
yì làn
xī làn
yǎn làn
huàn làn
huàn làn
liú làn
⒈ 腐烂；变质。
引汉王充《论衡·论死》：“已死，形体坏烂，精神散亡。”
北魏贾思勰《齐民要术·作酱法》：“后虽有姙娠妇人食之，酱亦不坏烂也。”
⒉ 指腐蚀，蛀蚀。
引《景德传灯录·优波毱多》：“即变为三种臭尸，虫蛆坏烂。”
⒊ 犹言破烂，残破。
引清褚人穫《坚瓠丁集·题书橱》：“﹝杨君谦﹞尝题书橱云：‘坠地不肯拾，坏烂无与怜。’”
1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。
烂读音：làn烂làn(1)（形）基本义：某些固体物质组织破坏或水分增加后松软；熟透：某些固体物质组织破坏或水分增加后松软；熟透(2)（形）腐烂：～梨可以做酒。(3)（形）破碎；破烂：～纸｜破铜～铁｜衣服穿～了。(4)（形）头绪乱：一本～帐｜～摊子。