bēi shí
bēi bǎng
bēi tà
bēi zhì
bēi yīn
bēi lǒng
bēi fū
bēi kè
bēi běn
bēi gōng
bēi é
bēi bǎn
bēi wén
bēi chí
bēi táng
bēi bǎng
bēi lǒng
bēi jié
bēi lín
bēi bǎn
bēi sòng
bēi shòu
bēi xiàng
bēi dòng
bēi tíng
bēi jiàng
bēi yǔ
bēi cái
bēi lèi
bēi quē
bēi xué
bēi cè
bēi biǎo
bēi zuò
bēi tiè
bēi míng
bēi lěi
bēi shǒu
bēi tào
bēi jì
chūn bǎng
shí bǎng
chì bǎng
zhǎng bǎng
lóng bǎng
ēn bǎng
qí bǎng
biǎn bǎng
shǒu bǎng
bēi bǎng
pái bǎng
bó bǎng
biāo bǎng
qīng bǎng
jiē bǎng
mén bǎng
tōng bǎng
jiě bǎng
dēng bǎng
yù bǎng
tí bǎng
tiě bǎng
fàng bǎng
zhào bǎng
zhāng bǎng
yín bǎng
jiǔ bǎng
biāo bǎng
jīn bǎng
bái bǎng
chū bǎng
xuán bǎng
⒈ 亦作“碑榜”。碑碣牌匾。亦指写在碑碣或牌匾上的字或文章。
引《周书·艺术传·赵文深》：“文深少学楷隶……雅有钟王之则，笔势可观。当时碑牓，惟文深及冀儁而已。”
《宣和书谱·米芾》：“方芾书时，寸纸数字，人争售之，以为珍玩。至於请求碑榜，而户外之屨常满。”
清赵翼《醉时歌赠春农同年》：“贯穿经史罗百家，碑牓文章推巨手。”
清钱泳《履园丛话·总论》：“碑榜之书，与翰牘之书，是两条路，本不相紊也。”