bēi quē
bēi dòng
bēi tà
bēi běn
bēi gōng
bēi fū
bēi bǎng
bēi biǎo
bēi wén
bēi cái
bēi bǎn
bēi jié
bēi shòu
bēi é
bēi shí
bēi táng
bēi lèi
bēi lěi
bēi yǔ
bēi lín
bēi sòng
bēi kè
bēi cè
bēi shǒu
bēi xiàng
bēi lǒng
bēi jiàng
bēi chí
bēi bǎng
bēi lǒng
bēi jì
bēi zuò
bēi xué
bēi bǎn
bēi míng
bēi tào
bēi zhì
bēi tíng
bēi yīn
bēi tiè
zhuàn míng
lè míng
juān míng
mù míng
pán míng
gǎn míng
jīng míng
xiào míng
fù míng
shān míng
xīn míng
jīn míng
zhēn míng
yōu míng
shí míng
dāo míng
kè míng
pèi míng
dōng míng
zhēn míng
yì míng
guī míng
mái míng
yàn míng
zhì míng
dǐng míng
lòu míng
bēi míng
碑铭bēimíng
(1) 碑文和铭文。有韵的碑文,叫铭
英inscriptions on a tablet⒈ 碑文和铭文。
引《后汉书·翟酺传》:“酺免后,遂起太学,更开拓房室,学者为酺立碑铭於学云。”
宋罗大经《鹤林玉露》卷十一:“若《汤盘铭》、《太公丹书》所载诸铭,亦因所用器物著辞以自警,未尝为徒文也。后世特立石以纪事述言。而谓之碑铭,与古异矣。”
清张岱《陶庵梦忆·孔林》:“诸孔氏封五十餘所,人名昭穆不可復识。有碑铭三,兽碣俱在。”
鲁迅《<且介亭杂文二集>后记》:“三三年七月,﹝鎌田诚一﹞以病在故乡去世,立在他的墓前的是我手写的碑铭。”
有韵的碑文。
碑bēi(名)刻着文字或图画;竖立起来作为纪念物的石头:~额|~林|~阴|~志。
铭读音:míng铭míng(1)(名)在器物上记述事实、功德等的文字(大多铸成或刻成);警惕自己的文字(写出或刻出):座右~。(2)(动)在器物上刻字;表示纪念;比喻深刻记住:~功|~心|~肌镂骨(比喻恩极深)|~诸肺腑(比喻永记不忘)。