tī zhì
tī cì
tī guàng
tī ji
tī hé
tī biāo
tī qiáng
tī luàn
tī duì
tī qiáo
tī qǔ
tī chéng
tī lù
tī tián
tī kōng
tī biāo
tī tái
tī chōng
tī yǎn
tī chéng
tī jiē
tī shí
tī zi
tī jí
tī tiān
tī luán
tī dēng
tī liáng
tī jìng
tī yá
tī dù
tī xíng
tī dèng
tī róng
tī jiē
tī jiào
tī fù
tī háng
tī xiān
tī méi
tī lín
tī shān
tī háng
tī bì
tī xī
tī dào
tī huò
tī jìng
nuǎn jiào
luó jiào
yǐ jiào
liàng jiào
xiǎo jiào
zōng jiào
fèng jiào
qǐ jiào
xiàng jiào
fā jiào
huā jiào
shàn jiào
dà jiào
tī jiào
zhú jiào
shān jiào
zhōng jiào
míng jiào
nuǎn jiào
xǐ jiào
zōng jiào
shùn jiào
chē jiào
hún jiào
dōu jiào
cǎi jiào
tuó jiào
tuó jiào
liáng jiào
zhù jiào
⒈ 山区的一种交通工具。于二长竹竿之间，绷以竹片或绳索，略成梯状，前后两人扛抬而行，作用如轿，故称“梯轿”。也称滑竿。
引宋范成大《吴船录》卷上：“同行则用山中梯轿，出白水寺侧门，便登点心山。”
梯tī(1)（名）便利人上下的用具或设备。(2)（名）作用跟楼梯相似的设备。(3)（形）形状像楼梯的。
轿读音：jiào轿jiào（名）轿子：花～｜山～｜驮～｜抬～｜坐～｜乘～。