běng róng
zǐ róng
lǜ róng
lóng róng
péng róng
lù róng
mí róng
fèng róng
hóng róng
fēng róng
tái róng
péng róng
cuì róng
tān róng
máo róng
xiāng róng
sōng róng
wěng róng
huā róng
tuó róng
chāi róng
xīn róng
tà róng
máo róng
méng róng
méng róng
tà róng
bì róng
qiú róng
xiān róng
⒈ 丛生的苔藓。
引南唐李中《江次维舟登古寺》诗：“輟櫂因过古梵宫，荒凉门逕锁苔茸。”
《新华日报》1942.7.2：“密密丛丛，上下是几十尺高的大树枝干，下面是生满苔茸的石块。”
1. 隐花植物的一类，根、茎、叶的区别不明显，常贴在阴湿的地方生长：青苔。苔藓。苔原。
茸读音：róng茸róng(1)（名）草初生纤细柔软的样子：毛～～的小草。（作定语）(2)（名）鹿茸；雄鹿的嫩角；带茸毛；含血液；是一种珍贵的中药：参～。