péng luàn
péng huò
péng sōng
péng lèi
péng hú
péng bó
péng yíng
péng yán
péng shān
péng láng
péng shǐ
péng lú
péng mén
péng léi
péng pó
péng nóng
péng piāo
péng hú
péng hāo
pēng pēng
péng gěng
péng ài
péng bì
péng hù
péng lóng
péng bìn
péng qiū
péng zhuàn
péng gòu
péng bǎo
péng kē
péng léi
péng shǒu
péng kē
péng chí
péng wū
péng quē
péng chén
péng lái
péng tà
péng hāo
péng máo
péng kuài
péng cí
péng xīn
péng má
péng gé
péng jū
péng róng
péng dí
péng máo
péng shì
péng dǎo
péng fā
péng què
lù róng
tà róng
lǜ róng
máo róng
tái róng
péng róng
tuó róng
fèng róng
mí róng
běng róng
xīn róng
péng róng
xiāng róng
bì róng
cuì róng
hóng róng
méng róng
tà róng
zǐ róng
tān róng
xiān róng
lóng róng
huā róng
wěng róng
méng róng
qiú róng
fēng róng
sōng róng
máo róng
chāi róng
(.好工具)蓬茸péngróng
(1) 草木茂盛的样子
例蓬茸的绿草英lush(2) 形容毛发蓬松柔软
英fluffy and soft hair⒈ 草木茂盛貌。
⒉ 杂乱、松散貌。
引《楚辞·九辩》“惟其纷糅而将落兮” 汉王逸注：“蓬茸颠仆，根蠹朽也。”
郭沫若《星空·孤竹君之二子》：“﹝渔父﹞头发蓬茸，须髯满颊。”
草木茂盛的样子。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
茸读音：róng茸róng(1)（名）草初生纤细柔软的样子：毛～～的小草。（作定语）(2)（名）鹿茸；雄鹿的嫩角；带茸毛；含血液；是一种珍贵的中药：参～。