guī xǐng
shú shěng
bà shěng
gōng shěng
àn shěng
pī shěng
sì shěng
yuān shěng
fā shěng
nèi xǐng
cún shěng
bù xǐng
jiù shěng
fěn shěng
màn shěng
zhuī shěng
sū shěng
rì xǐng
zì xǐng
qí shěng
cháo shěng
jiàn shěng
nán shěng
jǐn shěng
jiàn shěng
guān shěng
jìng shěng
huái shěng
biàn shěng
jì shěng
kǎn shěng
bǎi shěng
jiǎn shěng
qiān shěng
biàn shěng
cān xǐng
huà shěng
zī shěng
diào shěng
sī xǐng
hòu shěng
jǐng xǐng
wǔ shěng
dōng shěng
hòu shěng
chén xǐng
lì shěng
cái shěng
jì shěng
yuē shěng
diào shěng
yún shěng
ài shěng
biǎn shěng
zhǎn shěng
gù shěng
niàn shěng
lún shěng
fù shěng
zhī shěng
jǐng xǐng
àn shěng
biàn shěng
wèi shěng
lǎn shěng
jī shěng
shān shěng
kǎo shěng
jiǎn shěng
běi shěng
mì shěng
shēn xǐng
qīng shěng
jiàng shěng
lín shěng
níng shěng
xī shěng
yè shěng
dìng xǐng
diàn shěng
guò shěng
jiǎn shěng
kè shěng
sù shěng
mò shěng
fèn shěng
yì shěng
wēi shěng
quē shěng
chú shěng
huá shěng
jī shěng
qí shěng
fǎn xǐng
miǎn shěng
sān xǐng
biān shěng
xué shěng
měng xǐng
xiān shěng
zì shěng
juān shěng
zāi shěng
fán shěng
jiǎn shěng
zhì shěng
tóng shěng
wèi shěng
fán shěng
wài shěng
tí shěng
jìn shěng
hé shěng
jìn shěng
dōu shěng
kè shěng
zhān shěng
yù shěng
jīng shěng
xiáng shěng
jié shěng
lán shěng
fáng shěng
qīng sheng
guān shěng
儆省jǐngxǐng
(1) 使人觉悟;反省
英alert⒈ 警诫省悟。
引明李贽《复焦弱侯书》：“丁公此举大快人意，大快生平，亦大有功於朝廷矣。从此大有儆省，大有震惧，不敢慢法以自作殃，何可当哉此疏也邪！”
《东周列国志》第八二回：“王不知儆省，必有身弑国亡之祸。”
《明史·宋纁传》：“言官极论得失，要使人主动心；纵罪及言官，上意犹有所儆省。”
清黄六鸿《福惠全书·刑名·词讼》：“榜其罪，使远邇所共闻，所以兴其儆省之念，知其所恶而勿为。”
儆jǐng（动）使人警醒而不犯错误：惩一～百｜以～效尤。
省读音：shěng,xǐng[ xǐng ]1. 检查：反省（检查自己）。省察（考察）。吾日三省吾身。
2. 知觉，觉悟：省悟。发人深省。
3. 看望父母、尊亲：省亲。省视。