jiǎn fú
jiǎn tī
jiǎn dū
jiǎn jiào
jiǎn shè
jiǎn lù
jiǎn shǔ
jiǎn xù
jiǎn jìng
jiǎn zōng
jiǎn zé
jiǎn shí
jiǎn jì
jiǎn shèn
jiǎn gé
jiǎn yù
jiǎn lài
jiǎn jǔ
jiǎn shī
jiǎn juàn
jiǎn yì
jiǎn lǜ
jiǎn yàn
jiǎn zì
jiǎn jié
jiǎn cái
jiǎn jiǎn
jiǎn yù
jiǎn zé
jiǎn kòu
jiǎn suǒ
jiǎn fǎ
jiǎn chá
jiǎn wèn
jiǎn kè
jiǎn chóu
jiǎn duàn
jiǎn zhí
jiǎn jiān
jiǎn tǎo
jiǎn jú
jiǎn zhì
jiǎn chǎng
jiǎn liàn
jiǎn gōu
jiǎn gé
jiǎn yù
jiǎn jìn
jiǎn fēng
jiǎn zhe
jiǎn kǎo
jiǎn xié
jiǎn shǒu
jiǎn bó
jiǎn wèi
jiǎn chì
jiǎn è
jiǎn shěng
jiǎn zhēng
jiǎn háng
jiǎn zuò
jiǎn sù
jiǎn xiáng
jiǎn xiá
jiǎn shēn
jiǎn cāo
jiǎn jù
jiǎn kān
jiǎn hé
jiǎn jí
jiǎn jiào
jiǎn gōu
jiǎn tà
jiǎn huì
jiǎn cái
jiǎn shì
jiǎn jiǎn
jiǎn shǒu
jiǎn zé
jiǎn shěn
jiǎn àn
jiǎn jiǎn
jiǎn qǔ
jiǎn róng
jiǎn xuǎn
jiǎn shù
jiǎn xiū
jiǎn lè
jiǎn shì
jiǎn qiú
jiǎn zhì
jiǎn fù
jiǎn cù
jiǎn jǐn
jiǎn jiè
jiǎn cè
jiǎn jiū
jiǎn nǐ
jiǎn yuàn
jiǎn lòu
jiǎn zhào
jiǎn xián
jiǎn hé
jiǎn dù
jiǎn guā
jiǎn dìng
jiǎn xiá
jiǎn liào
jiǎn guā
jiǎn sōu
jiǎn yuè
jiǎn yì
jiǎn zhì
jiǎn shì
jiǎn wén
jiǎn huì
jiǎn lì
jiǎn diǎn
jiǎn kuò
jiǎn jié
jiǎn cháng
jiǎn huò
jiǎn fáng
jiǎn kàn
jiǎn jì
jiǎn shū
jiǎn yā
jiǎn yuē
jiǎn shài
jiǎn chá
jiǎn dé
jiǎn zhèng
jiǎn fǎng
jiǎn shì
jiǎn liàng
jiǎn yòng
jiǎn fù
jiǎn jié
jiǎn fàng
检查举发。
⒈ 检查举发。
引《新唐书·宦者传下·李辅国》：“王鉷为使，以典禾豆，能检擿耗欺，马以故肥，荐之皇太子，得侍东宫。”
检jiǎn(1)（动）查：～验｜～阅｜～字表。(2)（动）约束；检点：行为不～｜言语失～。(3)同“捡”。(4)（Jiǎn）姓。
擿读音：tī,zhì,zhāi[ tī ]1. 挑出：“其令三辅毋得以春夏擿巢探卵，弹射飞鸟。”
2. 挑剔；指摘：“伏闻诸典校擿抉细微，吹毛求瑕。”
3. 指使：“卫将军（王）商密擿永令发去。”
4. 揭发：发奸擿伏（揭露隐秘罪恶）。
5. 搜索。
6. 探。
7. 剖开；分。
8. 捶。