xiān féi
xiān jìng
xiān zhāng
xiān báo
xiān huā
xiān càn
xiān jìng
xiān yǎn
xiān cǎi
xiān xiāng
xiān lìng
xiān biāo
xiān huá
xiān yáo
xiān lěi
xiān yī
xiān fāng
xiān zhuàng
xiān yào
xiān yú
xiān chē
xiān bāo
xiǎn tiǎn
xiǎn shǎo
xiān fēn
xiān lì
xiān rùn
xiān fāng
xiān huò
xiān fēng
xiān nèn
xiān chéng
xiān fù
xiān huì
xiān kuài
xiān hào
xiān shā
xiān jì
xiān jiǎn
xiān jīng
xiān yǐ
xiān jǐn
xiān shuǐ
xiān rù
xiǎn yǒu
xiān nóng
xiān míng
xiān yì
xiān sè
xiān qì
xiān bái
xiān zhěng
xiān jiàn
xiān měi
xiān qiáo
xiān kuài
xiān lǎng
xiān yào
xiān cuì
xiān bēi
xiān nóng
xiān huǒ
xiān tián
xiān huó
xiān jiàn
xiān tiǎn
xiān hào
xiān zhuāng
xiān yàn
xiān zé
xiān jié
xiān fú
xiān jìng
xiān yú
xiān dé
xiān yáng
xiān wén
xiān lì
xiān qín
xiān wán
xiān shí
xiān hóng
xiān biāo
xiān yíng
xiān xǐng
xiān biāo
xiān xiān
xiān yǔ
xiān huáng
xiān máo
xiān là
xiǎn jiàn
xiān liang
xiān biāo
xiān xī
xiān cuì
xiān qǐ
xiān lǜ
xiān guāng
xiān nóng
xiān xīn
xiān qiǎn
xiān biǎn
xiān lǜ
xiān xuè
xiān gāo
xiān mào
xiān huá
xiān dī
xiān jié
xiān yàn
xiān zhuó
xiān fā
xiān wèi
鲜卑Xiānbēi
(1) 本指一种兽,古代鲜卑人崇拜它,因而把hAo86.它用作部族(部落)的名称,居住在今东北、内蒙古一带
英匈奴serbi⒈ 我国古代少数民族名。游牧部落东胡族的一支。 秦汉时曾居于辽东,附于匈奴。东汉时北匈奴西迁后进入匈奴故地,势力渐盛。 汉桓帝时鲜卑首领已建立军事行政联合体,分东、中、西三部,各置大人统领。三世纪中叶,联合体瓦解,附属汉魏。至晋初分为数部,其中以慕容、拓跋二氏为最著。 拓跋氏建国号魏,史称北魏,后分裂成东魏和西魏,又演为北齐、北周。内迁的鲜卑人因逐渐从事农业, 隋唐后渐被汉民族同化。参阅《文献通考·四裔十九》。
⒉ 古鲜卑族衣带钩名。一说,腰中大带。
引《楚辞·大招》:“小腰秀颈,若鲜卑只。”
王逸注:“鲜卑,袞带头也。”
⒊ 指俄罗斯西伯利亚。
引鲁迅《坟·摩罗诗力说》:“而普式庚诗多讽喻,人即借而挤之,将流鲜卑。”
山名。在内蒙古科尔沁右翼之西,当地人称为「蒙格」。鲜卑族名即因此山而得名。
1. 新的,不陈的,不干枯的:鲜果。鲜花。鲜嫩。新鲜。
2. 滋味美好:鲜美。鲜甜。这汤真鲜。
3. 有光彩的:鲜明。鲜亮。鲜艳。
4. 味美的食物:尝鲜。时鲜。
5. 特指鱼虾等水产食物:海鲜。鱼鲜。
6. 〔鲜卑〕中国古代北方民族。
7. 姓。
卑读音:bēi卑bēi(1)(形)(位置)低下:~贱|地势~湿。(2)(形)(品质或质量)低劣:~劣|~不足。(3)(形)〈书〉谦恭:~词厚礼。