céng yīn
céng lóu
céng luán
céng ā
céng shé
céng bō
céng dì
céng miàn
céng xiāo
céng chū
céng tāo
céng yán
céng fù
céng luó
céng bīng
céng zhì
céng cháo
céng diān
céng yè
céng diān
céng shēn
céng diàn
céng biāo
céng zhàng
céng yú
céng dié
céng yán
céng dié
céng gé
céng péng
céng lín
céng tà
céng yǎn
céng gòu
céng qǔ
céng jí
céng guān
céng yīn
céng jùn
céng xuān
céng bào
céng bì
céng zhòu
céng pán
céng bǎo
céng xiù
céng cì
céng fù
céng lěi
céng shān
céng tái
céng jiāo
céng gèn
céng hè
céng quán
céng dòng
céng hàn
céng méng
céng bì
céng lán
céng yíng
céng qióng
céng mì
céng céng
céng fēng
céng tà
céng jìn
céng bì
céng yǎn
céng liú
céng yún
céng chéng
céng kōng
⒈ 指高楼的屋脊。
引《文选·江淹＜杂体诗·苦雨＞》：“水鸛巢层甍，山云润柱础。”
张铣注：“层，高也；甍，屋栋木也。”
北魏郦道元《水经注·浊漳水》：“凡诸宫殿门臺隅雉，皆加观榭，层甍反宇，飞檐拂云。”
宋朱熹《观黄德美延平春望两图为赋》诗：“层甍丽西崖，朝旦羣峯碧。”
房屋的大梁。
层céng(1)量词；用于重叠、可以分层次的东西：五～大楼｜一～薄膜。(2)（形）重叠：～峦叠嶂｜～出不穷（接连不断地出现）｜～见叠出。
甍读音：méng甍méng（名）旧式房屋的栋梁；屋脊。