céng jí
céng dié
céng bì
céng gèn
céng hè
céng yīn
céng dòng
céng bì
céng tái
céng yè
céng bǎo
céng mì
céng miàn
céng xiāo
céng lóu
céng gòu
céng chéng
céng shé
céng luó
céng chū
céng xuān
céng yīn
céng dì
céng yíng
céng tāo
céng gé
céng céng
céng diān
céng bào
céng quán
céng qǔ
céng zhì
céng shān
céng cì
céng yún
céng dié
céng diàn
céng péng
céng ā
céng lán
céng zhòu
céng fēng
céng cháo
céng fù
céng jiāo
céng jùn
céng biāo
céng jìn
céng tà
céng bīng
céng liú
céng lín
céng shēn
céng fù
céng méng
céng yán
céng yǎn
céng kōng
céng pán
céng bì
céng yán
céng diān
céng xiù
céng yǎn
céng yú
céng luán
céng lěi
céng tà
céng guān
céng zhàng
céng hàn
céng qióng
céng bō
⒈ 指重山迭岭中的雾气。
引宋朱熹《题囊山寺》诗：“云海近苍茫，层嵐拥深翠。”
明徐弘祖《徐霞客游记·楚游日记》：“晓色蒸霞，层嵐开藻。”
层céng(1)量词；用于重叠、可以分层次的东西：五～大楼｜一～薄膜。(2)（形）重叠：～峦叠嶂｜～出不穷（接连不断地出现）｜～见叠出。
岚读音：lán岚lán（名）〈书〉山里的雾气：山～｜晓～。