mèi huò
mèi cí
mèi ài
mèi jǐng
mèi yì
mèi hǎo
mèi dào
mèi qì
mèi cǎo
mèi qù
mèi ào
mèi dié
mèi wài
mèi zhū
mèi shàng
mèi fù
mèi sú
mèi yào
mèi sè
mèi yán
mèi qǐn
mèi chéng
mèi gǔ
mèi shù
mèi tài
mèi shì
mèi bǐ
mèi xiào
mèi yè
mèi zào
mèi xíng
mèi qǔ
mèi zào
mèi lì
mèi wǔ
mèi xiù
mèi yǎn
mèi zǐ
mèi mèi
mèi yú
mèi màn
mèi jiāo
mèi shì
mèi yuè
mèi róu
yàn jiāo
duō jiāo
cáng jiāo
chě jiāo
yāo jiāo
chūn jiāo
mèi jiāo
qiàn jiāo
chǔ jiāo
pīn jiāo
nǚ jiāo
tì jiāo
yù jiāo
bǎi jiāo
yīn jiāo
chǒng jiāo
sā jiāo
ā jiāo
bàn jiāo
jùn jiāo
ài jiāo
yīng jiāo
zuò jiāo
hán jiāo
huáng jiāo
fàng jiāo
fēng jiāo
dài jiāo
⒈ 容貌、声音妩媚动人。
引明高明《琵琶记·书馆悲逢》：“做你的媳妇呵，应须有封号，金花紫誥，必俊俏，须媚娇。”
《初刻拍案惊奇》卷二三：“崔生见他言词媚娇，美艳非常。”
媚mèi(1)（动）有意讨人喜欢；巴结：谄～。(2)（形）美好；可爱：春光明～。
娇读音：jiāo娇jiāo(1)（形）（女子、小孩、花朵等）柔嫩、美丽可爱：撒～｜嫩红～绿。(2)（形）娇气：才走几里地；就说腿酸；未免太～。(3)（动）过度爱护：～生惯养｜别把孩子～坏了。