lěng quán
lěng móu
lěng shuāng
lěng lěng
lěng jié
lěng zì
lěng chǐ
lěng kù
lěng jùn
lěng tài
lěng jiàn
lěng rén
lěng qing
lěng zào
lěng pán
lěng zhēng
lěng yù
lěng cān
lěng xiě
lěng gōng
lěng dòng
lěng qīng
lěng níng
lěng zhan
lěng zuò
lěng yàn
lěng zǐ
lěng dàn
lěng dòng
lěng pì
lěng fū
lěng jì
lěng hàn
lěng miè
lěng xiào
lěng yù
lěng ruǐ
lěng xiù
lěng yǐn
lěng cáo
lěng tiān
lěng qì
lěng yì
lěng chǎng
lěng zhú
lěng zhàn
lěng jìng
lěng mèng
lěng duàn
lěng jìng
lěng kù
lěng zào
lěng zhài
lěng fēng
lěng jì
lěng liú
lěng yuè
lěng tū
lěng pán
lěng fēng
lěng yǔ
lěng xiàng
lěng dié
lěng qíng
lěng rè
lěng tān
lěng bèi
lěng yǔ
lěng qiào
lěng yín
lěng ào
lěng sè
lěng shì
lěng qì
lěng huá
lěng hūn
lěng lín
lěng nuǎn
lěng jú
lěng pào
lěng dāo
lěng dì
lěng rán
lěng pén
lěng cuì
lěng dīng
lěng xiāng
lěng yù
lěng cháo
lěng sè
lěng liè
lěng shí
lěng mò
lěng shǒu
lěng táo
lěng jìn
lěng bēi
lěng jué
lěng jīn
lěng gé
lěng diào
lěng mén
lěng qiāng
lěng zhì
lěng fēng
lěng huà
lěng cháng
lěng yàn
lěng cuò
lěng hài
lěng shuǐ
lěng yán
lěng nuǎn
lěng kù
lěng yǎn
lěng fèng
lěng jùn
lěng huàn
lěng lù
lěng luò
lěng miàn
lěng chuáng
lěng tàng
lěng jiào
lěng jù
lěng shǔ
lěng pò
lěng bù
lěng hóng
lěng pù
lěng guān
lěng dài
lěng guāng
lěng yùn
lěng hàn
lěng dàn
lěng què
lěng cáng
lěng huò
lěng jùn
lěng cài
寒凉的样子。
冷淡；严肃。
表示讥讽的意味。
泠泠。形容声音清越。
⒈ 寒凉的样子。
引宋王禹偁《李太白真赞并序》：“冷冷碧江，下浸秋石。”
元揭傒斯《奉同柯博士甘内掾下直赋》：“冷冷草露白，华月隔林生。”
叶圣陶《隔膜·母》：“弱小的菊科的花开出来使人全不经意，却颤颤地冷冷地铺满了庭阶。无力的晚阳照在那些花上面，着实有些儿寒意。”
⒉ 冷淡；严肃。
引茅盾《子夜》一：“她忽然冷冷地瞥了范博文一眼，鼻子里轻轻一哼，就懒洋洋的走开了。”
曹禺《雷雨》第一幕：“他说话很简短，表面是冷冷的。”
⒊ 表示讥讽的意味。
引鲁迅《且介亭杂文末编·三月的租界》：“三月里，就‘有人’在上海的租界上冷冷的说道－－‘ 田军不该早早地从东北回来！’”
⒋ 泠泠。形容声音清越。
引元辛文房《唐才子传·王毂》：“﹝王轂﹞未第时尝为《玉树曲》云：‘壁月夜，琼树春，鶯舌冷冷词调新。’”
一本作“泠泠”。 明何景明《赠王文熙》诗：“冷冷朱丝絃，听我别鹤操。”
明高启《稚儿塔》诗：“寻跡殊窅窅，闻声每冷冷。”
寒冷。
如：「他只对她冷冷的一笑，一句寒暄的话也不肯说。」