fū sù
fū zào
fū gōng
fū yú
fū gōng
fū guǒ
fū cùn
fū gé
fū yǐn
fū lì
fū yǔ
fū jiàn
fū chán
fū shuò
fū jìn
fū cí
fū xué
fū còu
fū hé
fū náo
fū cuì
fū jué
fū lòu
fū yán
fū qiǎn
fū yōng
fū miù
fū mǐn
fū shòu
fū kuò
fū zhá
fū guō
fū còu
fū fàn
fū sú
fū cí
fū mò
fū lǐ
chī gé
dǎi gé
yǎn gé
jī gé
bì gé
jūn gé
cān gé
bào gé
fú gé
xī gé
jiāo gé
jīng gé
chǐ gé
jīn gé
gēng gé
yán gé
jī gé
qī gé
lù gé
guǒ gé
chì gé
kāi gé
guàn gé
bìng jí
chǐ gé
quān gé
miàn gé
jiàng gé
fū gé
jìn gé
niú gé
zhòu gé
pī gé
biàn gé
wèn gé
bù gé
mó gé
cái gé
xiǔ gé
gǎn gé
yīn gé
pí gé
zé gé
zhì gé
xiū gé
nán gé
mán gé
mǎ gé
tuī gé
xīng gé
xià gé
yè gé
chuí gé
gē gé
gǔ gé
chē gé
yì gé
wéi gé
zhàng gé
xǐ gé
fèi gé
guǐ gé
zhì gé
jiā gé
chóu gé
shū gé
tiān gé
chǎn gé
chù gé
dī gé
chuàng gé
jīn gé
sān gé
shùn gé
zhěng gé
shēng gé
zhū gé
dǐng gé
jí gé
jiǎ gé
chéng gé
lí gé
gé gé
diào gé
xiū gé
lǎo gé
jiǎn gé
qiān gé
yì gé
róu gé
kuāng gé
bǐ gé
páo gé
chǎn gé
xùn gé
jiāo gé
chú gé
jiāo gé
kān gé
jiǎo gé
chǎn gé
cóng gé
bīng gé
gǎi gé
gàn gé
⒈ 皮肤的表里；肌肤。
引《礼记·礼运》：“四体既正，肤革充盈，人之肥也。”
孔颖达疏：“肤是革外之薄皮，革是肤内之厚皮革也。”
唐白居易《与元九书》：“既壮而肤革不丰盈，未老而齿髮早衰白。”
宋苏舜钦《己卯冬大寒有感》诗：“不知百万师，寒刮肤革裂！”
清蒲松龄《聊斋志异·莲香》：“数日后，肤革充盈。”
⒉ 借喻事物的表面。
引宋李昭玘《上颜朝奉》：“自悔少时，务学鲜浅，不求深趣，区区所闻，正在肤革，今日思之，大是谬悠。”
皮肤。