fū còu
fū cí
fū guō
fū mǐn
fū chán
fū yú
fū còu
fū náo
fū cuì
fū gé
fū xué
fū lòu
fū miù
fū sù
fū lǐ
fū hé
fū yǐn
fū zào
fū shòu
fū qiǎn
fū jìn
fū gōng
fū jué
fū mò
fū yōng
fū fàn
fū guǒ
fū jiàn
fū yán
fū yǔ
fū cí
fū lì
fū cùn
fū gōng
fū sú
fū zhá
fū shuò
fū kuò
kǎo yōng
cǎi yōng
hé yōng
àn yōng
huī yōng
jiàn yōng
héng yōng
liú yōng
fǎn yōng
jiā yōng
fù yōng
fǔ yōng
píng yōng
chóu yōng
mǎi yōng
qǔ yōng
nú yōng
jǐn yōng
shú yōng
mào yōng
zhī yōng
jiāo yōng
wú yōng
shì yōng
wù yōng
chóu yōng
shì yōng
fēng yōng
mài yōng
pí yōng
shū yōng
zhāo yōng
dé yōng
ái yōng
shēng yōng
dài yōng
fèn yōng
jīng yōng
bēi yōng
zhōng yōng
jiā yōng
mào yōng
shū yōng
jū yōng
bǎo yōng
jūn yōng
xūn yōng
chī yōng
zhuān yōng
wú yōng
gōng yōng
xiǎn yōng
qiǎn yōng
bēn yōng
cháng yōng
jì yōng
xū yōng
gōng yōng
qīng yōng
nuò yōng
lòu yōng
dēng yōng
mì yōng
tú yōng
hūn yōng
fū yōng
fán yōng
jiǎn yōng
yú yōng
⒈ 浅薄平庸。
引清梁章鉅《退庵随笔·官常二》：“乃文笔薾弱，识见肤庸，一登邸抄，万目难掩。”
象升《＜振素庵诗集＞序》：“是故由前之説，其失也为流易；由后之説，其説也为肤庸。”
郭绍虞《中国文学批评史》六六：“假使卑弱肤庸，漫衍拘牵，则虽不背于道，而使天下后世厌绝其文，视如饘餲之食，鱼肉之馁败，也未免太可惜了。”
肤fū（名）皮肤：切～之痛。
庸读音：yōng庸yōng(1)（形）平凡；不高明：～才｜～医｜～凡｜附～｜昏～｜平～。(2)（形）（动）用（用于否定式）：无～细述｜无～讳言｜无～赘述。(3)（形）（助）疑问词；表示反问；岂：～有济乎｜～可弃乎？