yōng ài
yōng jué
yōng wéi
yōng què
yōng tǔ
yōng chéng
yōng gé
yōng náng
yōng gé
yōng jié
yōng bì
yōng ǎi
yōng è
yōng fáng
yōng zhǒng
yōng bì
yōng zhǎng
yōng péi
yōng lí
yōng mén
yōng zhì
yōng jūn
yōng bī
yōng yǎng
yōng shuǐ
yōng jī
yōng jǔ
yōng bī
yōng fǒu
yōng dǐ
yōng yì
hé gé
zǔ gé
bìng gé
xuán gé
xuàn gé
chuāng gé
bì gé
hé gé
fēn gé
lí gé
duàn gé
héng gé
hén gé
sāi gé
yōu gé
kuí gé
jiǒng gé
zhāo gé
yǎo gé
liáo gé
zhàng gé
kuàng gé
jiàn gé
yí gé
liàng gé
miǎn gé
xiāng gé
dǐng gé
yōu gé
pǐ gé
rǎng gé
gèn gé
zhē gé
jiè gé
jié gé
yōng gé
wéi gé
xiá gé
shū gé
guāi gé
zhāng gé
mián gé
jiǎn gé
xiū gé
yǒng gé
zòng gé
fáng gé
lèi gé
qiān gé
mó gé
shū gé
xián gé
hàn gé
yuán gé
biàn gé
dù gé
yuǎn gé
pǐ gé
bì gé
guān gé
kuí gé
fèn gé
pǐ gé
xiàn gé
⒈ 阻隔。
引三国魏曹植《愍志赋》：“思同游而无路，情壅隔而靡通。”
《南史·孔靖传》：“齐遣东方老、萧轨来寇，四方壅隔，粮运不继。”
《明史·彭时传》：“万安同在阁，结中贵戚畹，上下壅隔， 时颇怀忧。”
章炳麟《中华民国解》：“益州汉世久设郡县，及唐末， 南詔畔援，声教壅隔。”
壅yōng(1)（动）（本义）阻塞：～塞｜～蔽。(2)（动）把土或肥料培在植物根上：～土｜～肥。
隔读音：gé隔gé(1)遮断；阻隔：一间屋～成两间｜～着一重山｜～河相望。(2)间隔；距离：～两天再去｜相～很远。