bǎo miǎn
má miǎn
liù miǎn
yī miǎn
guān miǎn
xuán miǎn
biàn miǎn
luán miǎn
shuāi miǎn
huáng miǎn
bì miǎn
píng miǎn
bì miǎn
wǔ miǎn
shān miǎn
jiě miǎn
zhū miǎn
juàn miǎn
rì miǎn
é miǎn
zān miǎn
shì miǎn
fú miǎn
jiā miǎn
duān miǎn
yún miǎn
dǐng miǎn
xuān miǎn
bì miǎn
wèi miǎn
fú miǎn
zhān miǎn
guī miǎn
cuì miǎn
xī miǎn
jīn miǎn
fǔ miǎn
gǔn miǎn
jiàng miǎn
lù miǎn
shuì miǎn
liú miǎn
diāo miǎn
chī miǎn
xiàng miǎn
huǒ miǎn
fèng miǎn
qiú miǎn
chán miǎn
yú miǎn
yīng miǎn
fú miǎn
guà miǎn
dài miǎn
fú miǎn
wén miǎn
shēn miǎn
⒈ 着裨衣,戴冕。古代诸侯卿大夫朝觐或祭祀时所穿冕服的通称。与衮冕或上一等冕服相对而言。
引《仪礼·觐礼》:“侯氏裨冕,释币于禰。”
郑玄注:“裨冕者,衣裨衣而冠冕也。裨之为言埤也。天子六服,大裘为上,其餘为裨,以事尊卑服之,而诸侯亦服焉。”
《礼记·曾子问》:“大祝裨冕,执束帛。”
郑玄注:“裨冕者,接神则祭服也,诸侯之卿大夫所服。裨冕,絺冕、玄冕也。士服爵弁服,大祝裨冕则大夫。”
《荀子·富国》:“故天子袾裷衣冕,诸侯玄裷衣冕,大夫裨冕,士皮弁服。”
《孔子家语·辩乐》:“裨冕搢笏而虎賁之士脱剑。”
王肃注:“衮冕之属通谓之裨冕。”
1. 增添,补助:大有裨益。裨补。
冕读音:miǎn冕miǎn(名)古代天子、诸侯、卿、大夫所戴的礼帽;后专指帝王的礼帽:加~|日~|加~礼。