sǎn shè
sàn chū
sàn bān
sàn cái
sàn cāng
sàn yán
sàn jì
sàn jì
sàn kāi
sàn cí
sàn hán
sàn quē
sàn fù
sàn huài
sàn qiǎn
sàn lì
sàn huǒ
sàn lǜ
sǎn shā
sàn jiē
sǎn yǎng
sǎn zhí
sǎn bái
sàn cè
sàn yào
sàn dài
sàn lǎn
sàn shuǎ
sàn chǔ
sàn yán
sàn dàng
sǎn jiàn
sàn dàng
sàn qíng
sàn cái
sàn pàn
sàn mín
sàn huǒ
sàn chóu
sàn xì
sàn huàn
sǎn rén
sàn piàn
sàn yì
sàn tiào
sǎn jiàn
sàn jīn
sàn huā
sàn jué
sàn qián
sàn gū
sǎn dài
sàn fàng
sàn chuán
sàn huá
sàn jīng
sàn hòu
sǎn hù
sàn jù
sàn huì
sàn jué
sàn lí
sàn guān
sàn liè
sàn chǔ
sǎn tǐ
sàn cǎo
sǎn jù
sàn bù
sàn qí
sàn zhèn
sàn jú
sàn zhì
sàn mǎ
sàn gōng
sàn huàn
sàn huǒ
sàn jūn
sàn zhú
sàn xiān
sàn jì
sàn méi
sàn chóu
sàn niàn
sàn mèn
sàn zǒu
sàn yì
sàn yī
sàn liú
sàn bō
sǎn bīng
sàn chǎng
sàn gǔ
sàn pàn
sàn jié
sàn sòu
sàn fǎ
sǎn yuè
sǎn jì
sàn shāng
sàn shàn
sàn cì
sàn gǔ
sàn bù
sàn dàn
sàn pǔ
sǎn jì
sàn chá
sàn guān
sàn shòu
sàn qǐ
sàn má
sàn qīn
sàn qì
sàn jù
sàn xiāng
sàn dà
sàn míng
sǎn guāng
sàn xīn
sàn bèi
sàn lüè
sàn jǐng
sàn cái
sàn lì
sàn xián
sàn bài
sàn mù
sàn cáo
sàn fà
sàn bǐ
sàn chǎng
sàn zān
sàn jī
sàn pán
sàn kuì
sǎn mù
sàn shī
sàn shí
sǎn luàn
sàn kè
sàn chí
sàn lì
sàn shì
sàn huái
sàn dàn
sàn zuò
sàn zǐ
sàn kuò
sàn cān
sǎn wén
sàn chà
san shi
sàn fàn
sàn lì
sàn luò
sàn xíng
sǎn suì
sàn chàng
sàn yì
sàn bó
sàn zhāi
sàn shī
sàn fā
sàn guàng
sàn děng
sàn miè
sàn lǎn
sàn bèng
sàn jiě
sàn pèi
sàn piāo
sàn láng
sǎn huà
sàn huì
sàn bié
sàn zhuó
sàn cóng
sàn shōu
sǎn màn
sàn dēng
sàn fú
sàn jì
sàn guǎn
sàn dàn
sàn jiàn
sàn zhòng
sǎn bǎn
⒈ 不成材之樗木。比喻无用之人。常用作自谦之辞。
引语本《庄子·逍遥游》：“吾有大树，人谓之樗，其大本拥肿，而不中绳墨，其小枝卷曲，而不中规矩，立之涂，匠人不顾”。
唐虞世南《奉和幸江都应诏》：“多幸霑行苇，无庸类散樗。”
唐骆宾王《上吏部侍郎＜帝京篇＞》：“宾王散樗易朽，蟠木难容。”
明屠隆《綵毫记·归隐林泉》：“下官出山潦草，隐志不坚，立朝散樗，勛名未立，负媿良多。”
1. 分开，由聚集而分离：分散。解散。涣散。散落。散失。散逸。
2. 分布，分给：散布。散发（fā）。天女散花。
3. 排遣：散心。散闷（mèn）。
4. 解雇：他干的不好，让那家饭店给散了。
樗读音：chū樗chū（名）臭椿。