cùn mài
cùn kǒu
cùn duàn
cùn chǎn
cùn yì
cùn dù
cùn bǐng
cùn chǎn
cùn lǚ
cùn yuàn
cùn shǎng
cùn bù
cùn guāng
cùn dì
cùn zhá
cùn zhǎn
cùn huī
cùn jìng
cùn guǎn
cùn cùn
cùn chǔ
cùn bīng
cùn chǐ
cùn zhōng
cùn tóu
cùn bì
cùn tǔ
cùn bǔ
cùn jìn
cùn jiè
cùn guǐ
cùn zhé
cùn tián
cùn shàn
cùn qíng
cùn cháng
cùn jiān
cùn biāo
cùn shí
cùn zhì
cùn tiě
cùn chéng
cùn zī
cùn xì
cùn lù
cùn yì
cùn jiǎn
cùn cháng
cùn móu
cùn shé
cùn hán
cùn háo
cùn lǐn
cùn xīn
cùn xiào
cùn xún
cùn cǎo
cùn lián
cùn rèn
cùn rǎng
cùn kǎi
cùn jié
cùn bái
cùn bǐng
cùn yīn
cùn gōng
cùn yán
cùn dān
cùn jué
cùn chén
cùn liè
cùn míng
cùn bào
cùn zhǐ
cùn shān
⒈ 碎解肢体，古代的一种酷刑。
引明沉德符《野获编·督抚·经略大臣设罢》：“至戊午年， 镐（杨镐 ）又以边境事再起经略辽东，遂至三路丧师。此其罪又寸磔不足赎矣。”
清孔尚任《桃花扇·草檄》：“人人共愤，皆思寸磔马（马士英）阮（阮大鋮 ），以谢先帝。”
⒉ 斩成许多小段。
引闻一多《孤雁》诗：“拼着寸磔的愁肠，泣诉那无边的酸楚。”
寸cùn(1)（量）长度单位：一～。(2)（形）形容极短或极小：～步难行。(3)姓。
磔读音：zhé磔zhé（动）古代的一种分裂肢体的酷刑：诸死刑皆～于市。磔zhé（名）汉字书法的捺笔。