xián hé
xián jiē
xián xià
xián qiū
xián xì
xián jīng
xián jīng
xián hēi
xián suān
xián chǐ
xián zū
xián táng
xián xīng
xián kǔ
xián píng
xián quán
xián chù
xián luò
xián hù
xián xì
xián féi
xián cài
xián dàn
xián zhī
xián hú
xián jiě
xián gǎn
xián mò
xián yáng
xián niǎo
xián shéng
xián fú
xián fēng
xián xì
xián cuó
xián zhì
xián zū
xián jī
xián yīng
xián cǎo
xián yīng
xián qín
xián sè
xián rǎng
xián lǔ
xián cháo
xián shuǐ
xián mù
⒈ 古代特指祭祀所用的盐。
引《礼记·曲礼下》:“凡祭宗庙之礼……韭曰丰本,盐曰咸鹺。”
汉蔡邕《独断》卷上:“凡祭号牲物异於人者,所以尊鬼神也……稻曰嘉疏,盐曰咸醝。”
⒉ 泛指一般食盐。
引北魏郦道元《水经注·涑水》:“土人乡俗引水裂沃麻,分灌川野,畦水耗竭,土自成盐,即所谓咸鹺也。”
《旧五代史·食货志》:“会计之重,咸鹺居先,矧彼两池,实有丰利。”
咸xián(1)(副)〈书〉全;都:~受其益。(2)(名)姓。咸(形)像盐那样的味道:~菜|~鱼|~津津。
鹾读音:cuó1.盐。
2.有咸味的:~鱼(腌鱼)。