xián táng
xián zū
xián luò
xián zhì
xián féi
xián yīng
xián xì
xián jiē
xián jīng
xián hú
xián lǔ
xián jī
xián chù
xián hé
xián suān
xián píng
xián cài
xián fú
xián xià
xián jiě
xián rǎng
xián zhī
xián quán
xián fēng
xián hēi
xián qín
xián gǎn
xián mù
xián cǎo
xián dàn
xián chǐ
xián shuǐ
xián cháo
xián mò
xián kǔ
xián xīng
xián hù
xián sè
xián shéng
xián qiū
xián niǎo
xián xì
xián yáng
xián xì
xián cuó
xián jīng
xián yīng
xián zū
bēi kǔ
wā ku
bā kǔ
qín kǔ
kè kǔ
xíng kǔ
sù kǔ
zuì kǔ
jū kǔ
dà kǔ
qióng kǔ
yān kǔ
pí kǔ
xià kǔ
hán kǔ
èr kǔ
nài kǔ
chī kǔ
huàn kǔ
sǐ kǔ
è kǔ
yán kǔ
ái kǔ
jí kǔ
qì kǔ
jīng kǔ
gū kǔ
qīng kǔ
yàn kǔ
jí kǔ
hú kǔ
gān kǔ
chì kǔ
yóu kǔ
jī kǔ
tú kǔ
kùn kǔ
kè kǔ
jiǒng kǔ
shòu kǔ
yuàn kǔ
jī kǔ
kǒu kǔ
dú kǔ
què kǔ
jī kǔ
suān kǔ
jiǎ kǔ
wǎng kǔ
jiǎn kǔ
juàn kǔ
jiān kǔ
bù kǔ
jiē kǔ
hèn kǔ
jiān kǔ
lǎo kǔ
chóu kǔ
è kǔ
jiāo kǔ
cǎn kǔ
nán kǔ
kěn kǔ
piān kǔ
jiào kǔ
wú kǔ
jiān kǔ
xián kǔ
sì kǔ
qīn kǔ
fán kǔ
qiè kǔ
láo kǔ
hé kǔ
bìng kǔ
gōng kǔ
xīn kǔ
mèn kǔ
lí kǔ
yán kǔ
áo kǔ
liú kǔ
jí kǔ
wèi kǔ
sè kǔ
jiān kǔ
shāng kǔ
yǔ kǔ
āi kǔ
jiān kǔ
fán kǔ
tòng kǔ
qī kǔ
qú kǔ
gōng kǔ
pín kǔ
chì kǔ
zuò kǔ
jiù kǔ
liáng kǔ
⒈ 咸而发苦。
引《三国志·魏志·牵招传》：“郡所治广武，井水咸苦，民皆担輦远汲流水，往返七里。”
《北史·房豹传》：“郡濒海，水味多咸苦。 豹命凿一井，遂得甘泉。”
明李时珍《本草纲目·金石五·食盐》﹝集解﹞引陶弘景曰：“蜀中盐小淡， 广州盐咸苦。”
咸xián(1)（副）〈书〉全；都：～受其益。(2)（名）姓。咸（形）像盐那样的味道：～菜｜～鱼｜～津津。
苦读音：kǔ苦kǔ(1)本义：像胆汁或黄连的味道。(2)（名）难受；痛苦：～笑｜艰～｜愁眉～脸｜～尽甘来。(3)（动）使痛苦；使难受：解放前；一家五口都仗着他养活；可～了他了。(4)（动）为某种事物所苦：～旱｜～夏。(5)（形）有耐心地；尽力地：～劝｜～于｜～思｜勤学～练。(6)（副）〈方〉除去得太多；损耗太多：指甲剪得太～了｜这双鞋穿得太～了；不能修理了。