xián dōu
xián shū
xián sè
xián xiá
xián shěn
xián jù
xián jū
xián huá
xián liáng
xián jié
xián shù
xián guān
xián jiāo
xián bì
xián shí
xián jiè
xián xián
xián piǎn
xián cuì
xián dié
xián huǐ
xián shēng
xián fàn
xián gē
xián lào
xián xì
xián cháng
xián shǐ
xián guǎn
xián chuò
xián yún
xián xì
xián jiǎn
xián ào
xián sǎn
xián zài
xián xiē
xián jiē
xián chuàn
xián wán
xián màn
xián gòu
xián qián
xián zào
xián yì
xián huǎn
xián níng
xián kǒu
xián jiǎn
xián jìng
xián fáng
xián jiù
xián yuè
xián qì
xián kuàng
xián jìng
xián èr
xián jiàn
xián rán
xián quē
xián bá
xián kuò
xián xìn
xián yuán
xián shuō
xián fèi
xián liū
xián chǔ
xián rén
xián liáo
xián jìng
xián shēn
xián míng
xián dìng
xián liū
xián cháo
xián qīng
xián jiā
xián piān
xián yú
xián zhǒng
xián dàn
xián bàng
xián gé
xián jìng
xián suǒ
xián dì
xián yuán
xián miáo
xián yàn
xián guàng
xián duàn
xián mù
xián dàng
xián jià
xián gǔ
xián xiū
xián xì
xián shì
xián fàn
xián fú
xián kòng
xián dài
xián jí
xián pì
xián bù
xián bàn
xián cè
xián jiān
xián shì
xián wù
xián huò
xián sì
xián jú
xián jié
xián huā
xián qiáo
xián zhì
xián chàng
xián cháng
xián xīn
xián huà
xián xiǎo
xián qiáng
xián cuàn
xián tíng
xián ān
xián cáo
xián liàng
xián dàn
xián chán
xián qíng
xián kè
xián kè
xián chóu
xián zhě
xián kě
xián guǎn
xián shū
xián shēn
xián chǎng
xián yán
xián huāng
xián yǔ
xián sù
xián mèi
xián biān
xián cuò
xián mài
xián tán
xián yì
xián bié
xián jí
xián dié
xián chě
xián xì
xián hàn
xián mí
xián jié
xián jū
xián guō
xián yóu
xián zhēn
xián jié
xián lái
xián jù
xián lù
xián cè
xián yàn
xián dié
xián jì
xián zá
xián yě
xián gōng
xián mǐn
xián yǎ
xián nǎo
xián lěng
xián de
xián xié
xián gǔ
xián yī
xián zhāo
xián fàng
xián rùn
xián jié
xián lí
huáng xiá
fēng xiá
yù xiá
wú xiá
zhěng xiá
yú xiá
shí xiá
guān xiá
tōu xiá
huáng xiá
yú xiá
jìng xiá
kòng xiá
hé xiá
yōu xiá
kuān xiá
qīng xiá
xián xiá
huáng xiá
ān xiá
yōu xiá
yìn xiá
bù xiá
guǐ xiá
xū xiá
chōu xiá
gōng xiá
亦作“闲暇”。
平安无事。
悠闲从容。
泛指闲空；没有事的时候。
⒈ 亦作“闲暇”。
⒉ 平安无事。
引《孟子·公孙丑上》：“今国家閒暇，及是时般乐怠敖，是自求祸也。”
宋李纲《奉诏条具边防利害奏状》：“大概近年所操之説有二：闲暇则以和议为得计，而以治兵为失策；仓卒则以退避为爱君，而以进御为误国。”
姚雪垠《李自成》第一卷第二七章：“年年春天， 李自成都是在马鞍上和战争中度过，从没有像今年春天这么安静和闲暇。”
⒊ 泛指闲空；没有事的时候。
引晋袁宏《后汉纪·光武帝纪》：“望闻乌氏有龙池之山，微径南通，与汉相连，其旁有奇人，聊及閒暇，广求其真。”
唐白居易《长恨歌》：“承欢侍宴无闲暇，春从春游夜专夜。”
⒋ 悠闲从容。
引汉贾谊《鵩鸟赋》：“庚子日斜兮，鵩集予舍，止于坐隅兮，貌甚閒暇。”
宋叶适《温州州学会拜》：“人人劝酌，长幼尽醆，多闲暇自得，无勉强急迫之意。”
萧军《八月的乡村》一：“平时小烟袋很少离开他底嘴。当他底小烟袋咬在嘴上的时候，他快活、闲暇。”
没有事儿的时候。《儒林外史．第一五回》：「先生久享大名，书坊敦请不歇，今日因甚闲暇到这祠里来求签？」也作「闲时」。
闲(1)（形）没有事情；没有活动；有空：～空｜～暇｜～人｜～逸。(2)（房屋、器物等）不在使用中：～钱｜～庭。(3)（名）闲空儿：农～｜忙里偷～。(4)与正事无关的：～扯｜～荡｜～逛｜～谈。
暇读音：xiá暇xiá（名）没有事的时候；空闲：目不～接｜席不～暖。