xián suǒ
xián piān
xián sè
xián rán
xián quē
xián qīng
xián xiǎo
xián zào
xián huā
xián dié
xián xié
xián bié
xián liáo
xián lái
xián jìng
xián mù
xián shū
xián yě
xián jiǎn
xián cè
xián miáo
xián gǔ
xián shěn
xián jià
xián cháng
xián xì
xián jiè
xián bá
xián yún
xián xián
xián xiū
xián shí
xián zài
xián dōu
xián míng
xián shì
xián zhāo
xián ào
xián bàn
xián biān
xián gē
xián jí
xián huāng
xián jū
xián shuō
xián shēn
xián yú
xián yì
xián sì
xián bì
xián zhě
xián jié
xián cuì
xián huà
xián kě
xián nǎo
xián xì
xián jié
xián bù
xián dàn
xián rùn
xián yán
xián cháng
xián piǎn
xián yuán
xián mí
xián qiáng
xián guàng
xián fáng
xián zhì
xián dié
xián jìng
xián zá
xián chuò
xián sù
xián chán
xián dàng
xián tán
xián jù
xián chǔ
xián jì
xián fèi
xián kòng
xián zhēn
xián liàng
xián huǐ
xián jiāo
xián níng
xián jí
xián huò
xián xì
xián jié
xián jiàn
xián de
xián gōng
xián shǐ
xián liū
xián chě
xián yuán
xián yī
xián dié
xián shì
xián jìng
xián shēn
xián màn
xián fàn
xián qián
xián lěng
xián yàn
xián gǔ
xián dài
xián yóu
xián kè
xián jiē
xián fú
xián shù
xián shū
xián yuè
xián yì
xián jiān
xián kè
xián èr
xián qiáo
xián lào
xián bàng
xián hàn
xián qíng
xián mǐn
xián jié
xián xīn
xián xìn
xián dì
xián qì
xián tíng
xián cuàn
xián mèi
xián rén
xián guǎn
xián ān
xián guān
xián dàn
xián xì
xián kuò
xián jú
xián huá
xián cháo
xián jù
xián cáo
xián wán
xián xiá
xián kuàng
xián guō
xián duàn
xián jū
xián chǎng
xián jìng
xián sǎn
xián kǒu
xián cuò
xián pì
xián xiē
xián zhǒng
xián yǔ
xián chuàn
xián shēng
xián cè
xián chàng
xián huǎn
xián jié
xián liáng
xián wù
xián yàn
xián gòu
xián chóu
xián jiā
xián fàn
xián lí
xián dìng
xián guǎn
xián gé
xián jiǎn
xián liū
xián lù
xián yǎ
xián jiù
xián fàng
xián mài
cāng shū
yáng shū
xī shū
chàng shū
shū shū
xián shū
jīng shū
qún shū
wàng shū
qīng shū
juǎn shū
qīng shū
pù shū
gē shū
xiá shū
qún shū
shēn shū
jiāo shū
gèn shū
cǎn shū
ān shū
zhǎn shū
zhòng shū
chāng shū
kē shū
fā shū
huí shū
yuán shū
diàn shū
kuān shū
xī shū
⒈ 亦作“闲舒”。闲静舒展；安闲舒畅。
引三国魏嵇康《琴赋》：“若乃闲舒都雅，洪纤有宜，清和条昶，案衍陆离。”
《新唐书·吕元膺传》：“始，盗发，都人震恐，守兵弱不足恃， 元膺坐城门指纵部分，意气闲舒，人赖以安。”
鲁迅《二心集·对于左翼作家联盟的意见》：“一切旧文学旧思想都不为新派的人所注意，反而弄成了在一角里新文学者和新文学者的斗争，旧派的人倒能够闲舒地在旁边观战。”
闲(1)（形）没有事情；没有活动；有空：～空｜～暇｜～人｜～逸。(2)（房屋、器物等）不在使用中：～钱｜～庭。(3)（名）闲空儿：农～｜忙里偷～。(4)与正事无关的：～扯｜～荡｜～逛｜～谈。
舒读音：shū舒shū(1)本义：（动）伸展；宽解（拘束或憋闷状态）：（动）伸展；宽解（拘束或憋闷状态）(2)〈书〉（形）缓慢；从容：～缓。(3)姓。