wèi yǒu
wèi jì
wèi huò
wèi yù
wèi dìng
wèi yǔ
wèi cháng
wèi dì
wèi hūn
wèi míng
wèi liǎo
wèi wáng
wèi méng
wèi wán
wèi měi
wèi fú
wèi shòu
wèi suì
wèi yāng
wèi ài
wèi xiāo
wèi jī
wèi rú
wèi ruò
wèi shǐ
wèi cóng
wèi shēn
wèi yǐ
wèi chèn
wèi rán
wèi mò
wèi zuì
wèi bì
wèi jǐ
wèi fù
wèi fēi
wèi yī
wèi zhī
wèi kè
wèi wěi
wèi guǒ
wèi sù
wèi xíng
wèi hé
wèi zì
wèi lái
wèi bǔ
wèi jī
wèi jí
wèi rù
wèi jiān
wèi kě
wèi shěng
wèi néng
wèi jìng
wèi guàn
wèi miǎn
wèi dǎi
wèi jì
wèi jué
wèi fáng
wèi huáng
wèi chǐ
wèi yī
wèi céng
wèi yīn
wèi mèi
wèi jí
wèi huáng
wèi shí
wèi ǒu
yuán shǐ
lǜ shǐ
móu shǐ
fǎng shǐ
qián shǐ
kāi shǐ
yuán shǐ
huò shǐ
tài shǐ
tài shǐ
chàng shǐ
xún shǐ
zhōng shǐ
jìng shǐ
zhòu shǐ
lì shǐ
sān shǐ
tuō shǐ
wú shǐ
gǔ shǐ
zhòng shǐ
sì shǐ
gēng shǐ
yuán shǐ
wèi shǐ
dà shǐ
chū shǐ
zǔ shǐ
yǎn shǐ
běn shǐ
wěi shǐ
fāng shǐ
kāi shǐ
fā shǐ
chuàng shǐ
mò shǐ
jǐn shǐ
chàng shǐ
zào shǐ
xì shǐ
qī shǐ
rán shǐ
fǎn shǐ
shèn shǐ
fù shǐ
zhào shǐ
qí shǐ
qǐ shǐ
guì shǐ
未始wèishǐ
(1)同“未尝”
例未始无春。——明·袁宏道《满井游记》例这么办理也未始不可英have not⒈ 指尚未发生的事物。
引《管子·幼官》：“听於钞故能闻未极，视於新故能见未形，思於濬故能知未始。”
尹知章注：“所思在深，故知未始。”
⒉ 未曾，从未。
引《庄子·齐物论》：“古之人，其知有所至矣。恶乎至？有以为未始有物者，至矣尽矣，不可以加矣。”
成玄英疏：“未始，犹未曾。”
汉刘桢《公讌》诗：“生平未始闻，歌之安能详？”
唐柳宗元《石渠记》：“惜其未始有传焉者，故累记其所属，遗之其人，书之其阳，俾后好事者求之得以易。”
宋吴曾《能改斋漫录·记事二》：“乃知器之之意，本于胡武平，而器之未始知之也。”
清侯方域《太平仁义之效论》：“道莫大於仁义，自尧舜二帝以至於三代以来，未始更也。”
⒊ 犹没有；未必。用于否定词前，构成双重否定。语气较肯定句委婉。
引唐韩愈《与于襄阳书》：“莫为之前，虽美而不彰；莫为之后，虽盛而不传。是二人者，未始不相须也。”
宋秦观《圣人继天测灵论》：“古之语道德者未始不以圣人，而论圣人者未始不以道德。”
明李贽《答周柳塘》：“然果有上根大器，默会深契， 山农亦未始不乐也。”
瞿秋白《赤都心史》二三：“中国的一个中秋节也能在莫斯科过，意兴萧条中，未始不是一件乐事。”
未尝。
未wèi(1)不；不曾：～便。(2)（名）地支的第八位。参看〔干支〕。
始读音：shǐ始shǐ(1)（名）最初；起头；开始：～祖｜从～至终。(2)〈书〉跟“才”相同：不断学习～能进步。