yán zé
yán yǒu
yán xīn
yán yá
yán jùn
yán jìng
yán sì
yán fáng
yán yǔ
yán chù
yán qiàn
yán àn
yán shì
yán yǔ
yán gēn
yán rán
yán yuè
yán jū
yán xiá
yán bì
yán jiāo
yán mèng
yán shí
yán jiāo
yán qǔ
yán yùn
yán pù
yán yì
yán yào
yán yá
yán xī
yán yín
yán cén
yán róng
yán gāng
yán yín
yán lù
yán kè
yán lóng
yán shì
yán lù
yán yǎn
yán dòu
yán léng
yán yào
yán ā
yán yáng
yán yǎo
yán wēi
yán xuān
yán diàn
yán yán
yán yāo
yán tuó
yán jiāng
yán kū
yán jiǎo
yán zhǐ
yán zhàng
yán zhàng
yán qiáng
yán yě
yán bì
yán céng
yán láng
yán qiáo
yán zhāng
yán gù
yán dòng
yán yáo
yán gēng
yán gǔ
yán dèng
yán guì
yán dǐ
yán luán
yán lù
yán áo
yán qū
yán lài
yán hè
yán dèng
yán è
yán huà
yán láng
yán kū
yán jiāng
yán jiōng
yán zhù
⒈ 山洞。堀，同“窟”。
引《吕氏春秋·必己》：“单豹好术，离俗弃尘，不食穀实，不衣芮温，身处山林巖崛，以全其生。不尽其年，而虎食之。”
岩(1)（名）岩石：～层｜～浆｜～心｜～盐。(2)（名）岩石突起而成的山峰：七星～（在广西）。
堀读音：kū1.古同“窟”，洞穴。
2.穿穴：“（舜）以其徒属～地财，取水利……然后免于冻馁之患。”
3.冲起：“塕然起于穷巷之间，～堁扬尘。”