bèi fú
bèi bìng
bèi jīn
bèi jù
bèi wō
bèi fú
bèi jiǎ
bèi huǐ
bèi xiǎn
bèi zuì
bèi jí
bèi yù
bèi bīng
bèi tóu
bèi shí
bèi cān
bèi tāi
bèi xù
bèi liào
bèi náng
bèi shōu
bèi dī
bèi lí
bèi lǐ
bèi shī
bèi zhǐ
bèi pò
bèi dòng
bèi liàn
bèi bèi
bèi kòng
bèi zhe
bèi gào
bèi qīn
bèi lěi
bèi lú
bèi lǜ
bèi yǔ
bèi hài
bèi jiē
bèi lóng
bèi mìng
bèi zī
bèi zhào
bèi gài
bèi tiáo
bèi mào
bèi xí
bèi lì
bèi dài
bèi chí
bèi huò
bèi fù
bèi shòu
bèi rù
bèi sè
pī hè
bèi bǎn
pī yī
bèi fú
pī fà
bèi xiào
bèi dān
bèi dān
bèi jiǔ
bèi fú
bèi yuān
bèi dào
bèi shuǐ
bèi tǒng
bèi wo
bèi tǒng
bèi biān
bèi chuàng
bèi mǎn
bèi cí
bèi zhěn
bèi bǔ
bèi zi
bèi huǒ
bèi méng
bèi zhǒu
bèi shēng
bèi fēng
⒈ 即行李卷。被服包。
引《晋书·陆纳传》：“徵拜左民尚书，领州大中正……临发，止有被襆而已。”
唐白居易《司马厅独宿》诗：“府吏下厅帘，家僮开被襆。”
⒉ 单指被褥。
引清和邦额《夜谭随录·谭九》：“媪又赧然曰：‘以贫故，并无被襆，一夜屈郎甚矣。’”
1. 睡觉时覆盖身体的东西：被子。被单。棉被。毛巾被。羽绒被。被褥。
2. 盖，遮覆：被覆。泽被后世（恩惠遍及后代）。
3. 遭遇，遭受：被灾。被难（nàn）。
4. 介词，用在句中表示主讲是受事者：他被（老板）辞退了。
5. 用在动词前，表示受动：被动。被告。被批评。被剥削。
幞读音：fú1.〔幞头〕古代 男子束发用的头巾。
2.同“袱”。