dàn zǒu
dàn jī
dàn chún
dàn jiā
dàn jǔ
dàn shí
dàn bīng
dàn pāi
tán huā
tán huáng
dàn tóu
dàn zhǐ
tán hé
dàn yào
dàn bó
dàn háo
tán bō
dàn niè
dàn chù
dàn jiū
dàn duì
dàn qí
dàn kēng
tán shè
dàn jī
dàn mù
dàn lùn
dàn zé
dàn bāo
tán lèi
dàn qǔ
dàn zǐ
dàn gōng
dàn suí
dàn pán
dàn shì
dàn duàn
dàn gǔ
tán yā
tán lì
dàn dǐ
dàn jìn
dàn jū
dàn mò
tán xìng
dàn jiū
dàn wǎng
dàn zuò
dàn ké
dàn jīn
dàn bāo
dàn shé
dàn qí
tán cí
tán sī
dàn dǐ
dàn jué
dàn dào
dàn zhì
dàn pēng
dàn gē
tán zòu
tán jiū
dàn suàn
dàn guān
dàn chún
dàn zhèng
dàn lù
dàn jiàn
tán chàng
dàn jié
dàn cuó
dàn wán
dàn hén
dàn zhāng
tán jiá
dàn piàn
dàn xián
dàn sù
dàn huáng
dàn cān
亦作“弹棋 ”。亦作“弹碁 ”。古代博戏之一。
《西京杂记》卷二：“ 成帝好蹴踘，羣臣以蹴踘为劳体，非至尊所宜。帝曰：‘朕好之，可择似而不劳者奏之。’家君作弹棊以献。帝大悦。”《后汉书·梁冀传》：“﹝梁冀﹞性嗜酒，能挽满、弹棊、格五、六博、蹴踘、意钱之戏。” 李贤注引《艺经》曰：“弹棊，两人对局，白黑棊各六枚，先列棊相当，更先弹之。其局以石为之。”至魏改用十六棋， 唐又增为二十四棋。 南朝宋刘义庆《世说新语·巧艺》：“弹棊始自魏宫内用妆奩戏。 文帝於此戏特妙，用手巾角拂之，无不中。有客自云能，帝使为之，客著葛巾角，低头拂棊，妙踰於帝。”
称弈棋为弹棋。
清顾景星《＜楝亭诗钞＞序》：“弧骑、剑槊、弹碁、擘阮，悉造精诣。”《儿女英雄传》第十八回：“渐次学到手谈、象戏、五木、双陆、弹棋。”
古代的一种棋戏。二人对局，白黑棋各若干枚，先放一棋子在棋盘的一角，用指弹击对方的棋子，先被击中取尽的就算输。
1. 可以用力发射出去的小丸；装有爆炸物可以击毁人、物的武器：弹丸。子弹。弹雨。枪弹。氢弹。导弹。手榴弹。原子弹。
2. 古代指以竹为弦的弓：“左挟弹，右摄丸”。
棊读音：qí同“棋”。