jiǒng suō
jiǒng rǔ
jiǒng zhí
jiǒng xiá
jiǒng jié
jiǒng rán
jiǒng huáng
jiǒng cù
jiǒng chǔn
jiǒng zhì
jiǒng jú
jiǒng ài
jiǒng sè
jiǒng shè
jiǒng zhuàng
jiǒng zhú
jiǒng è
jiǒng shù
jiǒng qìng
jiǒng kuàng
jiǒng juě
jiǒng bī
jiǒng xiàng
jiǒng chù
jiǒng pò
jiǒng bài
jiǒng cù
jiǒng zhí
jiǒng jù
jiǒng náo
jiǒng sè
jiǒng kuì
jiǒng kùn
jiǒng jìng
jiǒng jué
jiǒng bào
jiǒng lù
jiǒng kǔ
jiǒng cù
jiǒng qióng
jiǒng bì
jiǒng jí
jiǒng jué
jiǒng fá
jiǒng bù
jiǒng tài
jiǒng mò
jiǒng cuì
jiǒng lù
è shù
qū shù
huī shù
juàn shù
yī shù
qián shù
yuē shù
guī shù
jiǒng shù
jīn shù
jié shù
shuān shù
jí shù
zhěng shù
jī shù
guǎn shù
hé shù
pò shù
fù shù
guǒ shù
qián shù
gù shù
xiá shù
dǐ shù
wǎn shù
jié shù
shéng shù
yǎn shù
qiān shù
cū shù
chún shù
qián shù
guān shù
fā shù
chán shù
rǎo shù
yuē shù
shōu shù
zhǎi shù
xì shù
jiǎn shù
zhuāng shù
zhuó shù
jú shù
jiǒng shù
qián shù
bī shù
ài shù
jié shù
bī shù
liǎn shù
jiǒng shù
hú shù
guāng shù
gé shù
bō shù
jū shù
zhuāng shù
qiào shù
què shù
⒈ 约束；拘谨。
引唐张九龄《九月九日登龙山》诗：“郡庭常窘束，凉野求昭旷。”
宋梅尧臣《咏宋道中宅棕榈》：“是能去窘束，始得物理亲。”
金王若虚《文辨一》：“视他人拘拘窘束，一步武不敢外者，胆智甚薄也。”
明文徵明《跋家存赵魏公＜二体千文＞》：“入朝后乃自成家，不区区泥古，而无一毫窘束之意，此帖正少时书也。”
窘jiǒng(1)（形）穷困：～迫｜～困｜枯～。(2)（形）为难：～相｜～况｜～境｜受～。
束读音：shù束shù(1)本义：（动）捆缚；系（jì）：（动）捆缚；系（jì）(2)（名）用于捆在一起的东西：一～鲜花。(3)（名）聚集成一长条的东西：电子～。(4)（动）控制；约束：拘～｜～手～脚。(5)姓。