jiǒng fá
jiǒng è
jiǒng zhì
jiǒng chù
jiǒng jué
jiǒng kuì
jiǒng jié
jiǒng bài
jiǒng kǔ
jiǒng xiá
jiǒng juě
jiǒng jué
jiǒng xiàng
jiǒng pò
jiǒng lù
jiǒng rán
jiǒng cù
jiǒng kùn
jiǒng sè
jiǒng zhú
jiǒng chǔn
jiǒng jú
jiǒng bù
jiǒng jìng
jiǒng zhuàng
jiǒng jí
jiǒng shè
jiǒng bī
jiǒng ài
jiǒng zhí
jiǒng kuàng
jiǒng huáng
jiǒng tài
jiǒng shù
jiǒng sè
jiǒng bì
jiǒng cù
jiǒng lù
jiǒng zhí
jiǒng náo
jiǒng qìng
jiǒng suō
jiǒng qióng
jiǒng bào
jiǒng rǔ
jiǒng jù
jiǒng cù
jiǒng cuì
jiǒng mò
dān kuì
nèi kuì
mào kuì
pín kuì
tóu kuì
bù kuì
shí kuì
yù kuì
tà kuì
wú kuì
tóng kuì
qìng kuì
qián kuì
xiá kuì
qīng kuì
kōng kuì
něi kuì
hào kuì
shū kuì
pí kuì
fán kuì
shuǐ kuì
gào kuì
kùn kuì
jiǒng kuì
jī kuì
xiá kuì
qū kuì
jiù kuì
zhōng kuì
qiè kuì
kāi kuì
líng kuì
dú kuì
yùn kuì
qín kuì
diāo kuì
dài kuì
diāo kuì
biǎn kuì
jīn guì
yāng kuì
qióng kuì
fá kuì
⒈ 贫困；窘困匮乏。
引宋苏舜钦《王公行状》：“公謫官灵仙，至窘匱，乃举族蔬食，数年未尝食肉。”
宋庄季裕《鸡肋编》卷中：“建炎之后，以国用窘匱，凡故例羣锡予，多从废省。”
《宋史·食货志下四》：“元丰年额卖盐钱以緡计之，诸路不下数十万，自行钞盐，漕计窘匱。”
窘jiǒng(1)（形）穷困：～迫｜～困｜枯～。(2)（形）为难：～相｜～况｜～境｜受～。
匮读音：kuì,guì[ kuì ]1. 缺乏：匮乏。匮竭。匮缺。