铿组词拊组词
kēng rùn
kēng hōng
kēng chún
kēng ěr
kēng míng
kēng qiāng
kēng xiǎng
kēng hóng
kēng sǒng
kēng zhēng
kēng yuè
kēng kēng
kēng huáng
kēng rán
kēng táng
kēng fǔ
kēng rú
kēng jiá
kēng liàng
tián fǔ
yǔ fǔ
shōu fǔ
mó fǔ
bó fǔ
wèi fǔ
zhǎng fǔ
yú fǔ
xún fǔ
biān fǔ
jié fǔ
jī fǔ
上一组词:轰铿 下一组词:鲸铿
⒈ 指弹奏。
引唐高彦休《唐阙史·李可及戏三教》:“有太常寺乐官尉迟璋者,善习古乐,为法曲,簫磬琴瑟,戞击鏗拊,咸得其妙。”
铿kēng拟声词;形容响亮的声音:铁轮大车走在石头路上~~地响。
拊fǔ(动)拍;也作“抚”:~掌大笑。