yī tōng
yī cì
yī dài
yī fù
yī guī
yī guī
yī cóng
yī xī
yī lì
yī lèi
yī píng
yī shùn
yī pí
yī liàn
yī fù
yī liú
yī huái
yī mǔ
yī fàng
yī chéng
yī hé
yī xī
yī lài
yī fó
yī nì
yī fù
yī wēi
yī rén
yī yǐn
yī jiǎ
yī mó
yī cháng
yī fēng
yī zhào
yī fǎ
yī yuán
yī yuán
yī qī
yī chán
yī xīn
yī zhàng
yī jiù
yī xī
yī xún
yī jù
yī chú
yī shí
yī cún
yī cuì
yī wéi
yī yǒng
yī lài
yī bàng
yī fǎng
yī tuō
yī xìn
yī fěi
yī hù
yī yǔn
yī de
yī shě
yī wéi
yī rán
yī kào
yī jiē
yī yī
yī bì
yī cóng
yī liàn
依从yīcóng
(1) 顺从;服从
例不得不依从英ply with;yield to顺从。《梁公九谏》：「策立之事，便合依从，不合违勅。」也作「依随」。
依yī(1)（动）依靠：唇齿相～｜相～为命。(2)（动）依从；同意：别人劝他；怎么也不～。(3)（介）依照；按照：～次前进｜～葫芦画瓢。
從读音：cóng,zòng[ cóng ]1. 跟隨。如：“跟從”。《論語公冶長》：“道不行，乘桴浮于海，從我者其由與？”
2. 依順。如：“從命”、“服從”。《禮記樂記》：“樂者敦和率神而從天。”
3. 參予。如：“從事”、“從政”。
4. 採取。如：“從寬處理”。
5. 向來。如：“他從未遲到過！”
6. 自、由。《孟子離婁下》：“施施從外來。”唐杜甫《月夜憶舍弟詩》：“露從今夜白，月是故鄉明。”