niǎn suì
niǎn jūn
niǎn zi
niǎn sù
niǎn shé
niǎn bā
niǎn fěn
niǎn jué
niǎn dù
niǎn zhī
niǎn xiāng
niǎn xìn
niǎn xī
niǎn fǎ
niǎn guǎn
niǎn tóu
niǎn méi
niǎn fán
niǎn jiē
niǎn suō
niǎn suān
niǎn nòng
niǎn xū
niǎn chuán
niǎn dǎng
niǎn jīn
niǎn qián
niǎn mǒ
niǎn zhī
niǎn sè
niǎn zī
niǎn ér
niǎn tiāo
niǎn zhǐ
niǎn jù
niǎn fàn
niǎn nuò
niǎn zhuǎn
niē jué
yǐn jué
dān jué
bā jué
yào jué
dào jué
gào jué
lí jué
shén jué
tōng jué
yān jué
xīn jué
cí jué
miào jué
kǒu jué
shǒu jué
qiào jué
sòng jué
zhòu jué
zhòu jué
yǐn jué
mì jué
mì jué
lín jué
cān jué
fǎ jué
xiān jué
zhēn jué
qiā jué
qiān jué
miào jué
niǎn jué
yǎn jué
cháng jué
yù jué
bǎo jué
gē jué
qì jué
yǒng jué
fāng jué
⒈ 谓施法术时做出的一种手势。
引《平妖传》第十七回:“张鸞捻诀念咒,作用已毕。”
《西游记》第二七回:“﹝三藏﹞果然信那呆子的攛唆,手中捻诀,口里念咒。”
《西游记》第七六回:“﹝行者﹞即捻诀念起真言,摇身一变,即变做个蟭蟟虫。”
1. 用手指搓转(zhuàn ):捻麻绳。
2. 搓成的条状物:灯捻儿。
诀读音:jué诀jué(1)(名)就事物的主要内容编成顺口押韵的容易记忆的词句:口~|歌~。(2)(名)方法;窍门:秘~|妙~。(3)(动)分别(多指不再相见):~别|永~。