chī sù
xīn sù
lín sù
chēng sù
yào sù
piāo sù
jǐn sù
fǎn sù
zuì sù
lòu sù
dǔ sù
ǒu sù
hóng sù
fēng sù
biǎn sù
fù sù
huáng sù
wán sù
sè sù
chōng sù
liàn sù
juàn sù
zhòng sù
wéi sù
dú sù
tuō sù
chéng sù
què sù
jiǎn sù
xiāo sù
chǐ sù
yōu sù
jiào sù
chī sù
pī sù
jìng sù
liú sù
gān sù
dàn sù
xū sù
míng sù
jiǔ sù
yǎ sù
yuán sù
hǎi sù
diǎn sù
dào sù
fǎn sù
huì sù
huì sù
méi sù
xiāng sù
hàn sù
hún sù
liáng sù
dì sù
āi sù
niē sù
lǔ sù
hào sù
yú sù
qiū sù
qíng sù
fēng sù
qiān sù
lǐ sù
huá sù
wèi sù
jī sù
ān sù
gāo sù
xiāng sù
liè sù
dé sù
zhú sù
jiān sù
xuě sù
yùn sù
yīn sù
xiàng sù
guì sù
pǐ sù
hán sù
dān sù
píng sù
lǜ sù
chǔ sù
jiān sù
gōng sù
qiè sù
diāo sù
fén sù
gǎo sù
bēi sù
bǎ sù
lián sù
shāng sù
jīn sù
fán sù
háo sù
juàn sù
jī sù
jiǎn sù
cháng sù
zhuàn sù
gōng sù
diān sù
jìng sù
xǐng sù
wǎng sù
zhēn sù
yóu sù
chūn sù
bù sù
kǎi sù
fēn sù
bā sù
niào sù
chún sù
jiǎn sù
yuán sù
rú sù
bái sù
zī sù
qiān sù
hòu sù
chén sù
mén sù
jī sù
chún sù
jié sù
gēn sù
bào sù
shǒu sù
shǐ sù
qín sù
zhī sù
jiān sù
jīn sù
rú sù
chún sù
yín sù
lào sù
tǐ sù
pín sù
é sù
chí sù
qiáo sù
cí sù
bì sù
xuán sù
jiǔ sù
háo sù
wán sù
hán sù
yǒu sù
zhāi sù
jǐn sù
yīn sù
sān sù
huī sù
wèi sù
shī sù
hán sù
kāi sù
mìng sù
qīng sù
pǔ sù
dūn sù
huán sù
⒈ 唐白居易家的歌妓。 正宗，日本铸刀能手。
引白居易《不能忘情吟》序云：“妓有樊素者年二十餘，绰绰有歌舞态，善唱《杨枝》，人多以曲名名之，由是名闻洛下。”
后以代指擅歌的女艺人。 宋黄庭坚《子瞻去岁春夏侍立延英子由秋冬间相继入侍作诗各述所怀予亦次韵》之四：“乐天名位聊相似，却是初无富贵心。只欠小蛮、樊素在，我知造物爱公深。”
明卓人月《花舫缘》第二折：“公子啊，您自去张红按板、 樊素司弦。”
清黄遵宪《徐晋斋观察道出日本余饮之即席有诗和韵以赠》：“狂呼酒盏看樊素，醉拭刀鋩辨正宗。”
樊fán(1)（名）篱笆：～篱。(2)（名）关鸟兽的笼子：～笼。(3)（名）姓。
素读音：sù素sù(1)本义：细柔的白色绢。(2)（名）本色；白色：～服｜～菜。(3)（形）颜色单纯；不艳丽：～淡｜～雅。(4)（名）蔬菜、瓜果等食物。(5)（形）本来的；原有的：～油｜～材。(6)（名）带有根本性质的物质：核黄～｜麻黄～。(7)（名）向来：～不相识。