jìng sǎo
jìng xū
jìng zhēn
jìng yǎng
jìng mò
jìng líng
jìng jié
jìng lè
jìng fáng
jìng lái
jìng mì
jìng jiē
jìng tǐ
jìng tiē
jìng shǒu
jìng xiàn
jìng yī
jìng gǔ
jìng lǚ
jìng mín
jìng xī
jìng gōng
jìng ěr
jìng yì
jìng yuàn
jìng nán
jìng niàn
jìng zhì
jìng zhòng
jìng xiǎng
jìng zī
jìng wǎn
jìng jié
jìng měi
jìng dì
jìng huà
jìng zhòng
jìng sè
jìng tán
jìng tán
jìng lù
jìng guān
jìng liú
jìng zì
jìng zhuāng
jìng dìng
jìng shū
jìng chén
jìng jiā
jìng yí
jìng mì
jìng pái
jìng dài
jìng wài
jìng mì
jìng jú
jìng kè
jìng mò
jìng zhuān
jìng sī
jìng gōng
jìng shū
jìng tài
jìng zào
jìng lǜ
jìng biàn
jìng è
jìng bó
jìng péng
jìng pǔ
jìng shén
jìng luàn
jìng sú
jìng shì
jìng qì
jìng yù
jìng bì
jìng sù
jìng jiǎn
jìng míng
jìng jìn
jìng yuán
jìng yì
jìng huǎn
jìng zhèng
jìng gǒng
jìng yún
jìng yā
jìng yàn
jìng shùn
jìng bàn
jìng lǜ
jìng tài
jìng shì
jìng jì
jìng jì
jìng lǐ
jìng yǔ
jìng qì
jìng wēn
jìng wò
jìng tīng
jìng hēi
jìng zhèn
jìng hán
jìng yì
jìng níng
jìng qiāo
jìng diǎn
jìng zuò
jìng yǎ
jìng yuán
jìng dùn
jìng xiá
jìng hòu
jìng shè
jìng zhě
jìng dé
jìng lì
jìng chù
jìng mì
jìng jìng
jìng suàn
jìng xián
jìng yǎng
jìng zhì
jìng mì
jìng jié
jìng yù
jìng kōng
jìng zuò
jìng tián
jìng mò
jìng xiù
jìng mù
jìng jū
jìng lǜ
jìng chǎng
jìng wù
jìng pì
jìng nǚ
jìng dǔ
jìng bō
jìng zhì
jìng zhāi
jìng huì
jìng shì
jìng qīng
jìng gōng
jìng kuī
jìng xiàng
jìng hé
jìng cuì
jìng wù
jìng hàn
jìng zhǐ
jìng yè
jìng sù
jìng hòu
jìng jǐng
jìng jūn
jìng sè
jìng zhōng
jìng mò
jìng xīn
jìng suì
jìng jìng
jìng xián
jìng què
jìng cí
jìng yán
jìng yàn
jìng diàn
jìng hǎo
jìng bì
jìng luò
jìng jīn
jìng tuì
jìng shì
jìng qǔ
jìng biān
jìng biān
jìng yàn
jìng fāng
jìng ān
jìng cún
jìng yīn
jìng xiū
jìng níng
jìng shèng
jìng qì
jìng huì
jìng fěng
jìng yuān
jìng mài
jìng yán
jìng dì
jìng chàng
jìng shēn
jìng táng
1.安定不动（跟“动”相对）：～止。安～。风平浪～。～～的湖水。
2.没有声响：寂～。清～。傍晚，公园里很～。
3.使平静或安静：～下心来。请大家～一～。
4.姓。
養读音：yǎng1.照顧、撫育：“撫養”、“養民”。《禮記•大學》：“未有學養子，而後嫁者也。”《史記•卷一一二•主父偃傳》：“百姓靡敝，孤寡老弱不能相養。”
2.培植花木或飼養動物：“養蘭”、“養雞”。《周禮•夏官•圉人》：“圉人，當養馬芻牧之事。”
3.陶冶品德：“修養品德”。《孟子•盡心下》：“養心莫善於寡欲。”
4.教導、教育。《周禮•地官•保氏》：“保氏掌諫王惡，而養國子以道，乃教之六藝。”《漢書•卷八十八•儒林傳•序》：“或言孔子布衣，養徒三千人。”
5.治療、調護：“調養”、“養顏”、“養病”。《儒林外史•第五回》：“再折些須銀子給他養那打壞了的腿。”
6.增加、助長。《左傳•昭公二十年》：“私欲養求，不給則應。”《孔穎達•正義》：“私有所欲，長養其情，求物共之，民不共給，則應之以罪。”
7.信守、保持。《荀子•禮論》：“龍旗九斿，所以養信也。”
8.姓。如春秋時楚國有養由基。