xiōng guǎng
xiōng zú
xiōng rì
xiōng jīn
xiōng pìn
xiōng hàn
xiōng shǒu
xiōng sàng
xiōng mín
xiōng jiàn
xiōng xián
xiōng è
xiōng huì
xiōng zāi
xiōng nüè
xiōng fēng
xiōng bì
xiōng ráng
xiōng tǔ
xiōng duǎn
xiōng piāo
xiōng rěn
xiōng jǐn
xiōng guǐ
xiōng guài
xiōng jìn
xiōng nù
xiōng xiōng
xiōng fèi
xiōng yàn
xiōng ào
xiōng kuáng
xiōng huá
xiōng tuī
xiōng dǎng
xiōng dù
xiōng xié
xiōng zhái
xiōng hàn
xiōng cán
xiōng wán
xiōng shā
xiōng jī
xiōng qiáng
xiōng xiàng
xiōng jiù
xiōng niè
xiōng shū
xiōng bào
xiōng ráng
xiōng biàn
xiōng qì
xiōng guī
xiōng zhōng
xiōng chèn
xiōng tān
xiōng yín
xiōng yāo
xiōng fēng
xiōng jiāo
xiōng lì
xiōng wēi
xiōng fá
xiōng dì
xiōng bài
xiōng zì
xiōng rèn
xiōng bèi
xiōng tú
xiōng lèi
xiōng qú
xiōng bīng
xiōng cǎn
xiōng jiān
xiōng hěn
xiōng rén
xiōng jù
xiōng mán
xiōng jiān
xiōng bài
xiōng pō
xiōng nián
xiōng fàn
xiōng xiá
xiōng huàn
xiōng luàn
xiōng dé
xiōng è
xiōng tú
xiōng guǒ
xiōng bì
xiōng zhào
xiōng huāng
xiōng ān
xiōng hòu
xiōng kòu
xiōng è
xiōng dù
xiōng xùn
xiōng jiǎo
xiōng hèng
xiōng zòng
xiōng fú
xiōng huì
xiōng fú
xiōng hūn
xiōng zéi
xiōng jù
xiōng chǒu
xiōng hào
xiōng xù
xiōng mǐn
xiōng xìn
xiōng xiǎn
xiōng chǐ
xiōng mén
xiōng kù
xiōng qiè
xiōng jiù
xiōng quán
xiōng míng
xiōng jì
xiōng fàng
xiōng guǐ
xiōng jí
xiōng kuí
xiōng lì
xiōng jù
xiōng bào
xiōng wén
xiōng měng
xiōng suì
xiōng háo
xiōng lì
xiōng fù
xiōng cāi
xiōng biāo
xiōng xiān
xiōng gōng
xiōng huò
xiōng shǒu
xiōng hěn
xiōng màn
xiōng guǐ
xiōng huí
xiōng biàn
xiōng jiǔ
xiōng sì
xiōng dāo
xiōng ōu
xiōng xíng
xiōng shén
xiōng jiǎn
xiōng jì
xiōng bó
xiōng méng
xiōng jié
xiōng mèng
xiōng mèi
bào jié
xiù jié
jiāo jié
xián jié
kuí jié
jùn jié
jiǎo jié
jiān jié
cái jié
bāng jié
háo jié
sǒng jié
xiāo jié
xiāo jié
qiáo jié
wǔ jié
yīn jié
shù jié
xióng jié
jú jié
xiá jié
jùn jié
xiǎo jié
zhù jié
xiōng jié
ào jié
yīng jié
jùn jié
⒈ 凶暴；凶悍。
引《后汉书·乌桓鲜卑传论》：“蹋顿凶桀，公据辽西之土。”
《宋书·礼志三》：“至于陛下受命践阼，弘建大业，羣生仰流，唯独江、湖、沅、湘之表，凶桀负固，歷代不宾。”
宋苏轼《上皇帝书》：“其人以此自负，凶桀之气，积以成俗。”
凶xiōng(1)（形）不幸的（形容死亡、灾难等现象）：～事（丧事）。(2)（形）年成很坏；饥荒：～年。(3)（形）凶恶。(4)（形）利害。(5)（形）指杀害人的行为：～手。
桀读音：jié桀jié(1)（形）凶暴：～骜不训。(2)（名）夏朝末代的君主；相传是个暴君。