kuí chán
kuí dòu
kuí sù
kuí gāng
kuí shì
kuí jī
kuí shū
kuí áng
kuí bǐng
kuí jùn
kuí lèi
kuí dǎng
kuí féi
kuí rán
kuí jué
kuí jiàn
kuí zhǔ
kuí wàng
kuí yán
kuí jié
kuí ài
kuí lěi
kuí lěi
kuí shuò
kuí shuài
kuí tái
kuí gāng
kuí gāng
kuí yì
kuí shí
kuí àn
kuí jiàn
kuí héng
kuí yì
kuí é
kuí lǜ
kuí yàn
kuí zhuàng
kuí wu
kuí nì
kuí qú
kuí rú
kuí zhuó
kuí huī
kuí jiě
kuí xīng
kuí cuī
kuí bó
kuí lěi
kuí shǒu
kuí gāng
kuí xuǎn
kuí qí
kuí lù
kuí zhòng
kuí tè
kuí qiú
kuí qǔ
kuí wú
kuí cháng
kuí yuán
kuí hóng
kuí léi
kuí héng
kuí xiá
kuí xióng
kuí wěi
kuí qí
kuí wù
kuí néng
kuí jié
kuí kuài
kuí rén
kuí lǐng
kuí xiǎn
kuí gé
kuí míng
kuí fǔ
kuí fēng
kuí kuàng
kuí lěi
kuí xiù
kuí sháo
kuí gé
kuí líng
kuí guǐ
kuí kuài
kuí duī
kuí dù
kuí guī
kuí kàng
kuí jiǎ
kuí tóu
kuí pǐn
shù jié
yīng jié
jiāo jié
xiāo jié
bāng jié
xióng jié
xiǎo jié
zhù jié
háo jié
jùn jié
xián jié
cái jié
sǒng jié
qiáo jié
xiá jié
kuí jié
jùn jié
xiōng jié
jiān jié
jiǎo jié
yīn jié
wǔ jié
bào jié
jú jié
jùn jié
xiāo jié
xiù jié
ào jié
⒈ 指首领人物。
引《晋书·陶璜传》：“虽前后征讨，翦其魁桀，深山僻穴，尚有逋窜。”
梁启超《政体与政治道德》：“吾见夫畴昔巧官猾吏之魁桀，今悉以宪政能员闻矣。”
⒉ 指出众的人。
引梁启超《治始于道路说》：“然而瞩於其墟，游观其閭市，遂信其人功之无精英，工儒之无魁桀。”
魁kuí(1)（形）为首的；居第一位的：罪～｜夺～｜花～。(2)（形）（身体）高大：～梧。(3)（名）魁星；北斗七星中形成斗形的四颗星。
桀读音：jié桀jié(1)（形）凶暴：～骜不训。(2)（名）夏朝末代的君主；相传是个暴君。