chěng shuō
chěng xù
chěng huái
chěng néng
chěng yú
chěng yuè
chěng shè
chěng jì
chěng zhòu
chěng kuài
chěng wàng
chěng qí
chěng zǎo
chěng wù
chěng guāng
chěng jì
chěng zhōu
chěng róng
chěng jiào
chěng yì
chěng biàn
chěng sì
chěng jì
chěng wàng
chěng mài
chěng zhú
chěng guān
chěng bù
chěng bīng
chěng zhì
chěng yán
chěng zòng
chěng shén
chěng zú
chěng cí
chěng xīn
chěng biàn
chěng ruì
chěng láo
chěng jùn
chěng qíng
chěng zī
chěng chí
chěng cí
chěng qì
chěng cái
chěng bào
chěng jiē
chěng xiào
chěng qiáng
chěng qiǎo
chěng mǎ
chěng yù
chěng guài
chěng lì
chěng kuā
chěng mù
chěng pèi
chěng jì
chěng móu
chěng xiào
⒈ 放纵奢侈。
引《吕氏春秋·下贤》：“得道之人，贵为天子而不骄倨，富有天下而不骋夸。”
陈奇猷校释：“《説文》：‘夸，奢也。’《荀子·仲尼》杨注：‘夸，奢侈也。’此文‘不骋夸’，犹言不纵恣、不奢侈也…… 高训夸为诧而自大，盖读夸为夸，亦通。”
骋chěng(1)（动）〈书〉跑。(2)（动）〈书〉放开。
夸读音：kuā,kuà[ kuā ]1. 说大话，自吹：夸口。夸张。夸耀。夸嘴（夸口）。浮夸。夸夸其谈。
2. 用话奖励，赞扬：夸赞。夸许。
3. 奢侈：“贵而不为夸”。