yǐ dà
yǐ qīng
yǐ zǐ
yǐ lán
yǐ lǘ
yǐ shì
yǐ tiān
yǐ báo
yǐ xī
yǐ fú
yǐ zhàng
yǐ lún
yǐ chǔ
yǐ zuì
yǐ lán
yǐ quàn
yǐ páng
yǐ zhòng
yǐ kuò
yǐ xǐ
yǐ wén
yǐ ráo
yǐ tuō
yǐ dié
yǐ lài
yǐ tuō
yǐ ěr
yǐ shàn
yǐ yíng
yǐ kǎn
yǐ nì
yǐ gē
yǐ yún
yǐ mǎ
yǐ rén
yǐ wēi
yǐ shì
yǐ miǎn
yǐ héng
yǐ zhào
yǐ tīng
yǐ bàn
yǐ xǐ
yǐ chéng
yǐ zuò
yǐ mí
yǐ ài
yǐ bàng
yǐ yáng
yǐ shā
yǐ lì
yǐ qióng
yǐ jiè
yǐ guō
yǐ zhào
yǐ bài
yǐ kào
yǐ rèn
yǐ fù
yǐ huò
yǐ yù
yǐ jié
yǐ bì
yǐ qiáng
yǐ shì
yǐ zhōu
yǐ dài
yǐ chuāng
yǐ shēng
yǐ pí
yǐ mén
yǐ cuì
yǐ kuí
yǐ yáng
yǐ wàng
yǐ lú
yǐ dié
yǐ gài
亦作“(好工具.)倚棹”。
亦作“倚棹 ”。靠着船桨，犹言泛舟。
唐卢照邻《葭川独泛》诗：“倚櫂春江上，横舟石岸前。” 唐宋之问《渡吴江别王长史》诗：“倚櫂望兹川，销魂独黯然。” 唐张说《江路忆郡》诗：“倚棹攀岸篠，凭船弄波月。” 唐刘长卿《赠别严士元》诗：“春风倚櫂闔閭城，水国春寒阴復晴。”