huái wò
huái gāo
huái yá
huái chén
huái ěr
huái yān
huái yuè
huái suì
huái huǒ
huái jī
huái yǐ
huái shū
huái gǔn
huái wàng
huái gǔ
huái dòu
huái jiē
huái lù
huái běn
huái suì
huái lóng
huái mò
huái sè
huái fǔ
huái jiāo
huái yè
huái dǐng
huái mèng
huái jiāng
huái táng
huái cáo
huái guǎn
huái jí
huái tíng
huái huā
huái cán
huái tīng
huái zǎi
huái xíng
huái jūn
huái dì
huái wèi
huái qīng
huái ruǐ
huái cǎi
huái kē
huái xià
huái jiǎn
huái yǎn
huái shěng
huái yú
huái guó
huái zǐ
huái é
huái xuàn
huái shí
huái shì
huái rǎng
huái shù
huái ān
huái shòu
huái yǐng
huái huáng
huái yá
huái qú
huái táo
huái mù
huái xù
huái chán
cū shū
yōng shū
èr shū
tōng shū
huāng shū
yōng shū
fú shū
qǐ shū
pǔ shū
guì shū
bǐ shū
guāi shū
kuān shū
dān shū
fú shū
kuò shū
fēng shū
qī shū
wán shū
fēn shū
xī shū
diào shū
gāo shū
qīng shū
jiàn shū
gāng shū
qīng shū
kuáng shū
huái shū
qú shū
sēn shū
huī shū
xiāo shū
hóng shū
diāo shū
xū shū
diāo shū
xiān shū
⒈ 南朝宋刘义庆《世说新语·黜免》：“桓玄败后， 殷仲文还为大司马咨议，意似二三，非復往日。大司马府听前有一老槐，甚扶疏。
引殷因月朔，与众在听，视槐良久，叹曰：‘槐树婆娑，无復生意！’……忽作东阳太守，意甚不平。”
刘孝标注引《晋安帝纪》：“仲文后为东阳，愈愤怨，乃与桓胤谋反，遂伏诛。”
后因以“槐疎”为典，谓人应不以迟暮而变节。疎，同“疏”。 唐骆宾王《咏怀》：“槐疎非尽意，松晚故凌寒。”
陈熙晋笺注：“槐疎、松晚，言不以迟暮而变其节……槐疎，用殷仲文事。”