pú qū
pú qiè
pú yè
pú nú
pú dǎng
pú ōu
pú shí
pū qí
pú chéng
pú gū
pú chén
pú zú
pú shǐ
pú shù
pú mǎ
pú lòu
pú cè
pú shù
pú yù
pú shù
pú yì
pú pú
pú lìn
pú lì
pú zhāi
pú fù
pú zhì
pú sǐ
pú cóng
pú tóng
pú gǔ
pú lǚ
pú sàn
pú chén
pú fū
pú fèi
pú chéng
pū dùn
pū dǎo
pú gù
pú sù
pú miè
pú sī
pú yǔ
pū jiāng
pú yìng
pú niú
pú chì
pú yuán
pú lèi
pú yú
pú cè
pú lǔ
pú tóng
pú rén
pú zēng
pú zǐ
lì qiè
nèi qiè
chù qiè
chǔ qiè
dí qiè
jì qiè
cháng qiè
ài qiè
fù qiè
jiàn qiè
niè qiè
nán qiè
wēi qiè
péi qiè
nǚ qiè
fēi qiè
ér qiè
pú qiè
xiān qiè
jiāng qiè
lì qiè
jī qiè
yìng qiè
bì qiè
xiān qiè
pín qiè
chán qiè
chǒng qiè
cán qiè
jīn qiè
guì qiè
shì qiè
qì qiè
gū qiè
pín qiè
bān qiè
yuán qiè
hái qiè
zào qiè
jiāo qiè
chén qiè
zhǔ qiè
nà qiè
huàn qiè
bǎng qiè
xiǎo qiè
lǎo qiè
tóng qiè
bì qiè
guǐ qiè
⒈ 媵妾。亦泛指奴仆婢妾。
引《礼记·杂记上》：“主妾之丧，则自祔。至於练祥，皆使其子主之，其殯祭，不於正室。君不抚僕妾。”
郑玄注：“略於贱也。”
《战国策·秦策一》：“卖僕妾，售乎閭巷者，良僕妾也。”
宋苏轼《留侯论》：“卒然相遇於草野之间，而命以僕妾之役，油然而不怪者，此固秦始皇之所不能惊而项籍之所不能怒也。”
清龚自珍《明良论二》：“然尝徧览人臣之家，有缓急之举，主人忧之，至戚忧之，僕妾之不可去者忧之。”
1. 被人雇佣差遣服务的人，与“主”相对：仆人。仆从。
2. 旧谦称“我”。
妾读音：qiè妾qiè(1)（名）旧社会男子在妻子以外娶的女子。(2)（名）古时女子谦称自己。