tóng tǔ
tóng ér
tóng zhēn
tóng qiè
tóng chèn
tóng jiǎo
tóng zǐ
tóng sūn
tóng shù
tóng tū
tóng shēn
tóng yán
tóng xué
tóng guān
tóng méng
tóng ruò
tóng dié
tóng rú
tóng nǚ
tóng gōng
tóng lì
tóng yǎng
tóng gē
tóng guān
tóng yáng
tóng yáo
tóng liàn
tóng cháng
tóng yú
tóng shān
tóng hūn
tóng xī
tóng láng
tóng kū
tóng mù
tóng róng
tóng yáo
tóng mù
tóng pú
tóng juàn
tóng nián
tóng niú
tóng qù
tóng hái
tóng wán
tóng tóng
tóng sì
tóng yá
tóng zhì
tóng nán
tóng láng
tóng wū
tóng xīn
tóng chǐ
tóng sǒu
tóng yán
tóng guàn
tóng diān
tóng yǔ
tóng jī
tóng gǔ
tóng zhuāng
tóng mǎ
tóng shǒu
tóng miào
tóng lì
lì qiè
yuán qiè
bì qiè
cán qiè
jiāo qiè
nán qiè
wēi qiè
bǎng qiè
jì qiè
hái qiè
nà qiè
jiāng qiè
jīn qiè
jiàn qiè
chén qiè
chù qiè
tóng qiè
pín qiè
ér qiè
guǐ qiè
xiǎo qiè
zào qiè
pú qiè
xiān qiè
fēi qiè
lì qiè
yìng qiè
fù qiè
chǔ qiè
shì qiè
guì qiè
qì qiè
péi qiè
xiān qiè
zhǔ qiè
huàn qiè
bì qiè
jī qiè
chǒng qiè
niè qiè
lǎo qiè
chán qiè
ài qiè
bān qiè
gū qiè
cháng qiè
nèi qiè
nǚ qiè
pín qiè
dí qiè
⒈ 婢女；小妾。
引《国语·郑语》：“府之童妾，未既齓而遭之，既笄而孕。”
《史记·周本纪》：“褒人有罪，请入童妾所弃女子者於王以赎罪。”
明方孝孺《借竹轩记》：“第宅，传舍也；童妾，赘疣也；轩冕，倘来也。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
妾读音：qiè妾qiè(1)（名）旧社会男子在妻子以外娶的女子。(2)（名）古时女子谦称自己。