qiān zàn
jiǔ zàn
yì zàn
bài zàn
guāng zàn
wáng zàn
hóng zàn
pí zàn
píng zàn
miù zàn
fū zàn
bìn zàn
cān zàn
mì zàn
biáo zàn
fǔ zàn
tú zàn
zhuàn zàn
jiāo zàn
jiā zàn
fěng zàn
lùn zàn
āi zàn
mò zàn
bāo zàn
móu zàn
bīn zàn
shǎng zàn
sòng zàn
yì zàn
yǒng zàn
huà zàn
zhǔ zàn
jīng zàn
fú zàn
miù zàn
rán zàn
liǎn zàn
chēng zàn
kuāng zàn
quàn zàn
zhù zàn
kāi zàn
xuě zàn
zì zàn
qīn zàn
yōu zàn
kuā zàn
jiē zàn
bì zàn
xiāng zàn
míng zàn
tí zàn
tè zàn
biàn zàn
zhēn zàn
jiǎng zàn
jiǎng zàn
jiǎng zàn
jī zàn
tuī zàn
tàn zàn
bīn zàn
yǎng zàn
⒈ 亦作“毘赞”。辅佐；襄助。
引《西京杂记》卷四：“其有德任毗赞、佐理阴阳者，处钦贤之馆。”
《晋书·列女传·凉武昭王李玄盛后尹氏》：“玄盛之创业也，謨谋经略多所毗赞，故西州谚曰：‘ 李尹王敦煌。’”
宋司马光《辞左仆射第一札子》：“臣之少壮，犹不如人，今年齿衰老，目视近昏……岂可首居相位，毗赞万机。”
明宋濂《给事中安统除兵部尚书诰》：“非有奋厉之才，练达之知，不足以奉扬威武，毘赞机密者矣。”
毗pí(1)（动）〈书〉毗连：～邻。(2)（动）〈书〉辅助。
赞读音：zàn赞zàn(1)（动）帮助：～助。(2)（动）称赞：～许。(3)（名）旧时的一种文体；内容是称赞人物的：像～。