wéi nà
wéi hù
wéi dǒu
wéi shí
wéi tí
wéi chéng
wéi sāng
wéi zhí
wéi chū
wéi hàn
wéi yáng
wéi xīng
wéi zú
wéi mó
wéi chí
wéi jié
wéi shāo
wéi wěn
wéi xióng
wéi zī
wéi sōng
wéi kuāng
wéi xì
wéi xī
wéi yǔ
wéi jí
wéi fān
wéi xiū
wéi wèi
wéi gǔ
wéi wén
wéi quán
wéi wǎn
wéi xīn
wéi gāng
wéi cuò
wéi jiān
wéi jí
qié nà
bō nà
tíng nà
bō nà
nǐ nà
chán nà
zhī nà
jiōng nà
ā nà
hé nà
bō nà
zǎn nà
gǒu nà
gǔ nà
zǎn nà
chōu nà
lán nà
zhī nà
wéi nà
ēn nà
sān nà
bù nà
hé nà
yí nà
yī nà
qí nà
chà nà
hā nà
néng nà
de nà
tán nà
shà nà
chuò nà
zǎn nà
me nà
nù nà
zhāi nà
wù nà
wú nà
⒈ [梵语Karma－dāna]音译“羯磨陀那”，意译“授事”。佛寺中一种僧职。管理僧众事务，位次于上座、寺主。
引北魏杨衒之《洛阳伽蓝记·宋云惠生使西域》：“此寺昔日有沙弥常除灰，因入神定，维那輓之，不觉皮连骨离。”
宋陶穀《清异录·引饭大师》：“禪家未粥饭先鸣槌，维那掌之。”
《水浒传》第四回：“真长老便唤首座、维那，商议剃度这人；分付监寺，都寺，安排斋食。”
南北朝时，统管一州僧务的僧官。
维wéi(1)（名）本义：系物的大绳。(2)（连）连接：～系｜纤～。(3)（动）保持；保全：～持｜～护。
那读音：nà,nèi,nā[ nà ]1. 指较远的时间、地方或事物，与“这”相对：那里。那个。那样。那些。那时。那么。