chán dài
chán jiā
chán shòu
chán niàn
chán shì
chán páo
chán tà
chán yǔ
chán tiān
chán sēng
chán fēi
chán táng
chán guān
chán shā
chán jiōng
chán gēng
chán yǒu
chán kū
chán zhàng
chán cǎo
chán dé
chán huì
chán jì
chán lǚ
chán gōng
chán yuàn
chán tíng
chán hé
chán shì
chán dēng
chán yǐ
chán sì
chán yì
chán chuáng
chán zuò
chán chú
chán zǔ
chán fēng
chán mén
chán gé
chán yuè
chán jì
chán zhī
chán tán
chán huà
chán zhòng
chán bó
chán shī
shàn wén
chán jiǎng
chán jī
chán liáo
chán kǎi
chán zuàn
chán qī
chán chéng
chán fáng
chán guān
chán guǒ
chán nà
chán hào
chán xiào
chán jū
chán dào
chán lǐ
chán shū
chán mó
chán hù
chán zhōng
chán yuán
chán rén
chán nà
chán guó
chán ān
chán liú
chán jū
shàn gào
chán yuè
chán xué
shàn huà
chán jù
chán yī
chán bìng
chán lǜ
chán zōng
chán hé
chán yīn
chán guī
chán bǎn
shàn biàn
chán jīng
chán bǎn
shàn wèi
chán zuò
chán xīn
shàn dài
chán shòu
chán fǎ
chán kè
sān nà
nǐ nà
bù nà
hā nà
yí nà
tán nà
gǔ nà
shà nà
wéi nà
me nà
bō nà
wù nà
chuò nà
hé nà
jiōng nà
nù nà
ēn nà
chà nà
chán nà
zǎn nà
qí nà
yī nà
zǎn nà
zhī nà
gǒu nà
de nà
tíng nà
ā nà
bō nà
néng nà
zǎn nà
chōu nà
wú nà
bō nà
zhī nà
hé nà
lán nà
qié nà
zhāi nà
⒈ 佛教用语。梵语音译。简称为禅，六度之一。义译为思维修，静虑(即禅定)。参见“六度”、“禪定”。
引《楞严经》卷一：“殷勤启请十方如来得成菩提，妙奢摩他三摩禪那最初方便。”
子璿集注：“禪那，云静虑。”
唐白居易《三适赠道友》诗：“禪那不动处，混沌未凿时。”
宋王安石《寄无为军张居士》诗：“南阳居士月城翁，曾习禪那问色空。”
明徐弘祖《徐霞客游记·滇游日记三》：“师独留正殿，无具无龕，彻夜禪那不休。”
清李必恒《谒浮山禹庙作歌》：“山根斑驳苔蘚蚀，清泉朝汲唯禪那。”
静虑或思惟修。梵语ｄｈｙāｎａ的音译。指修行者高度集中精神，缘一对象或主题作思惟而达到定，这个过程称为「禅那」。禅那按修习层次共分成四种，称为「四禅」或「四静虑」。在中国，禅那通常和定没什么区别，合为「禅定」一词。
1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。
那读音：nà,nèi,nā[ nà ]1. 指较远的时间、地方或事物，与“这”相对：那里。那个。那样。那些。那时。那么。