pū pū
pū jī
pū zǎo
pū fěn
pū dāo
pū chī
pū ben
pū dǎ
pū pá
pū de
pū mài
pū dā
pū chéng
pū piào
pū rèn
pū huā
pū mǎi
pū tǎo
pū tōng
pū yú
pū sù
pū tiǎn
pū jiē
pū miè
pū diē
pū lēng
pū mō
pū bí
pū pò
pū míng
pū mǎ
pū wò
pū chuí
pū luò
pū shuǐ
pū dàng
pū tiāo
pū shuò
pū tū
pū fàn
pū zé
pū chǐ
pū jiǔ
pū shuǎi
pū bǐ
pū qǔ
pū qí
pū shǒu
pū miàn
pū dì
pū chuí
pū jiǎn
pū fù
pū duàn
pū biāo
pū kè
pū jiù
pū lù
pū ròu
pū chì
pū ǎn
pū shā
pū liàng
pū sā
pū sù
pū liè
pū dòu
pū kōng
pū chī
pū tiān
pū là
pū duī
pū lù
pū shan
pū chī
pū lā
pū chì
pū jì
pū lù
pū lū
pū tóu
pū yǎn
pū dōng
pū mǎn
pū fá
pū biāo
pū yuán
pū qí
pū tēng
pū léng
pū huàn
pū qǔ
pū jiǎn
pū tà
pū táo
pū máng
pū shan
pū chī
pū dǎo
⒈ 鞭笞。 《东观汉记·左雄传》：“諫帝曰：‘九卿位亚三公，行则鸣玉。
引孝明永平始加扑罪，非古制也。’帝从之。卿于是始免扑箠。”
扑pū(1)（动）用力向前冲；使全身突然伏在物体上：～进怀｜香气～鼻。(2)（动）把全部心力用到（工作、事业等上面）：一心～在工作上。(3)（动）拍打：～粉｜鸟儿～着翅膀。(4)（动）扑打；进攻：～灭｜～蝇｜直～敌军巢穴。
棰读音：chuí棰chuí(1)（名）短木棍：木～。(2)（动）鞭打。(3)（名）古代称马鞭。