ān cì
ān yù
ān fù
ān zǐ
ān qiū
ān yǎng
ān fú
ān zhòng
ān tuō
ān shì
ān sì
ān jiāng
ān shū
ān fú
ān bàn
ān fù
ān yè
ān jí
ān xié
ān wēi
ān xiá
ān dān
ān xiū
ān zhái
ān gēn
ān shuì
ān fèn
ān fú
ān kě
ān yì
ān mián
ān fàng
ān chē
ān jí
ān lè
ān shàn
ān gǔ
ān huī
ān liú
ān nèi
ān hé
ān yù
ān diàn
ān fǎn
ān bāng
ān dìng
ān jì
ān xiáng
ān yǎ
ān shàng
ān chā
ān xù
ān jìng
ān wèi
ān biān
ān jiā
ān qīn
ān lán
ān xí
ān dé
ān zāi
ān jí
ān yàn
ān liú
ān dé
ān xià
ān xīn
ān mì
ān fù
ān qióng
ān quàn
ān wò
ān xú
ān jiàn
ān xiāng
ān hòu
ān wèi
ān mén
ān zhī
ān lā
ān xián
ān tuǒ
ān yì
ān fáng
ān tài
ān tíng
ān zhuāng
ān mù
ān qiáng
ān zhá
ān chún
ān yǐn
ān tóng
ān shí
ān shí
ān shì
ān yíng
ān tiē
ān liú
ān shǐ
ān pín
ān dá
ān shùn
ān shēng
ān lì
ān zhèn
ān dùn
ān nèi
ān rěn
ān qián
ān hú
ān dù
ān shǐ
ān bǎo
ān shèng
ān zhǒng
ān xún
ān fù
ān dǔ
ān jīn
ān cuò
ān xī
ān zhǐ
ān dǎ
ān píng
ān zhe
ān yàn
ān zhù
ān zhā
ān gù
ān gǔ
ān nán
ān jì
ān tiē
ān dì
ān gōng
ān dǐ
ān xián
ān róng
ān zú
ān fù
ān gàn
ān cún
ān ráo
ān rén
ān mìng
ān jié
ān xíng
ān liàn
ān tǐ
ān tǎn
ān yù
ān yì
ān yú
ān cháng
ān quán
ān rén
ān zhì
ān bù
ān xí
ān shén
ān jià
ān qī
ān shuì
ān shè
ān jìng
ān yí
ān suǒ
ān mín
ān tián
ān rǎo
ān pái
ān cáng
ān xiáng
ān fǔ
ān zhěn
ān zhēn
ān rǎng
ān xiē
ān lì
ān líng
ān chāng
ān bó
ān hǎo
ān huái
ān zhì
ān yù
ān guǎng
ān tǔ
ān dì
ān cuò
ān wěn
ān chán
ān dēng
ān shì
ān zhì
ān yí
ān zhuāng
ān yíng
ān yǒu
ān mèi
ān jū
ān gē
ān lǚ
ān líng
ān suí
ān huǎn
ān jī
ān jìn
ān lù
ān zhēn
ān fǒu
ān qiáng
ān bù
ān yàn
ān gǎn
ān quán
ān pèi
ān níng
ān níng
ān péi
ān xián
ān shì
ān tiē
ān biàn
ān jiǎn
ān rán
ān zhòng
ān zài
ān shēn
ān jí
ān zuò
ān guó
ān yì
ān yì
ān zàng
ān shù
ān yán
ān xī
ān chǔ
ān qǐn
ān ān
ān róu
ān kāng
ān xiáng
ān sù
ān xiǎng
ān néng
ān jiā
⒈ 温和貌。
引《书·尧典》：“钦明文思安安。”
隋虞世基《讲武赋》：“敷九畴而咸叙，奄四海而有截。既搜扬於帝难，又文思之安安。”
⒉ 徐缓貌。
引《诗·大雅·皇矣》：“执讯连连，攸馘安安。”
郑玄笺：“及献所馘，皆徐徐以礼为之，不尚促速。”
⒊ 谓安于环境或习惯。
引《礼记·曲礼上》：“安安而能迁。”
孙希旦集解：“安安，谓心安於所安，凡身之所习，事之所便者，皆是也。”
《隋书·高祖纪上》：“区宇寧一，阴阳顺序，安安以迁，勿怀胥怨。”
唐韩愈《与卫中行书》：“足下喜吾復脱祸乱，不当安安而居，迟迟而来。”
⒋ 平正；安稳。
引宋范仲淹《祭谢宾客文》：“大儒之文兮，醇醇而弗醨；君子之器兮，安安而弗欹。”
清唐甄《潜书·格君》：“深渊冥冥，乔岳安安，静之体也。”
⒌ 平静，安宁。
引《云笈七籤》卷四二：“九真安安，七神寧寧。”