xiǎo fàn
liàng fàn
tān fàn
jiǎ fàn
mǎi fàn
wén fàn
shuǐ fàn
dǔ fàn
jū fàn
kè fàn
xiāo fàn
jiān fàn
gū fàn
bǎi fàn
bì fàn
shāng fàn
huò fàn
zhuǎn fàn
zǎng fàn
bài fàn
mào fàn
dào fàn
shì fàn
shū fàn
diào fàn
dú fàn
xīng fàn
yān fàn
tōng fàn
bào fàn
dǎo fàn
sī fàn
gū fàn
yōng fàn
yóu fàn
fù fàn
yùn fàn
⒈ 谓经商，做买卖。
引《魏书·景穆帝纪》：“又禁饮酒、杂戏、弃本沽贩者。”
⒉ 商贩，做买卖的人。
引宋司马光《涑水记闻》卷九：“御史中丞王畴劾奏忱曰：‘ 忱口谈道义，而身为沽贩，气凌公卿。’”
沽gū(1)（动）〈书〉买：～酒｜～名钓誉。(2)（动）〈书〉卖。(3)天津的别称。
贩读音：fàn贩fàn(1)（名）旧时贩卖货物的小商人：小～。(2)（动）旧时商人买卖货物：～卖。