fèn zhì
fèn dì
fèn fèn
fèn yù
fèn sàng
fèn chù
fèn duì
fèn xì
fèn dòu
fèn cè
fèn zhì
fèn sāi
fèn lèi
fèn yì
fèn xì
fèn bīng
fèn jìng
fèn zhēng
fèn fèn
fèn mèn
fèn jí
fèn yuàn
fèn yù
fèn qì
fèn yuān
fèn dú
fèn zhèng
fèn rán
fèn yán
fèn zào
fèn jí
fèn zhì
fèn tòng
fèn jī
fèn ài
fèn lì
fèn hàn
fèn wěi
fèn dòu
fèn sù
fèn fā
fèn hèn
fèn zào
fèn zhì
fèn xìng
fèn nù
fèn yùn
fèn lì
fèn zhì
⒈ 亦作“忿疐”。亦作“忿懫”。发怒。
引《礼记·大学》：“所谓脩身在正其心者，身有所忿懥，则不得其正。”
郑玄注：“懥，怒貌也。或作懫，或为疐。”
《大戴礼记·武王践阼》：“杖之铭曰：恶乎危？於忿疐。恶乎失道？於嗜慾。恶乎相忘？於富贵。”
《书·多方》“叨懫日钦” 孔传：“故亦惟有夏之民，贪叨忿懫而逆命。”
宋司马光《叙清河郡君》：“君性和柔敦实，自始嫁至於瞑目，未尝见其有忿懥之色，矫妄之言。”
汪东《革命今势论》：“苟有读史至此者，宜皆流涕痛哭，忿懥之念，波涌云集，挥之不去。”
怨恨发怒。